Ben Yokum

Ben yokum. Ben hiç var olmadım. Düşüncelerin tozlanmış rafları arasında kokan bir naftalin oluyorum ama var değilim. Kimi zaman nasır tutmuş kalplerine sahip çıkamayan insanlarla, yıllanmış kitapların rutubetli sayfalarında aynı paragrafta buluşuyorum. Virgül ile nokta arasında kalıp sıkışmış kelimenin manasında bulunuyorum. Ama ben hiç var olmuyorum. Islanan çimenle güzel kokuyu etrafa yayan buruşuk bir toprak oluyorum. Neşeli insanların kahkahasına şahit oluyor, koca bir buhran içerisinde bulunan insanların hüznüne karışıp gözyaşlarını bir çiçeğin yapraklarına gömüyorum. Ama hiçlikten varlığa terfi edemiyorum. Ve en sonunda sükutta var olan bir muaşaka da bulunuyorum. Bu,son. Ellerini semaya kaldırıp dua edip de nazende sevginin kırgınlığını dile getirmeyen kadının yüzüğünde can buluyorum. Sonra ansızın kırılmış bir kahkahanın çığlığında bir çiçeğe dönüşüveriyorum