Ben

Pembe şafaklarda
Acısı tavana vurup ağlarken analar
Kabaran sancılarla kıvranırken
Ben’i de
Bebelerin yüreğine ekiyordu
O yüce el

İblis bu arada
Akozda yer tutmuş
Mal bulmuş mağribi gibi
Mitil atıyordu
Ben’lerin yakasında

Bedeninden kopan parçasını
Kucakladı analar
Ne günü ne geceyi bildiler
Nasıl esecek zaman düşünmediler
Güldüler
Havada güldürdüler
Sevdiler sarıldılar…
Bebeler hiç büyümediler

Cennette konuşuyordu bir ak yüz
Ağzında güzellikler
İblis duvarın dışında
Kıs kıs gülüyor
Bebeyle büyüyen Ben’e bakıp
Avuçlarını ovuşturuyordu
Ölçüsüz

Ben eskidim
Analar bilmiyor ama
Bebeler büyüdü şimdi
Dönüp baktım ardıma
Kurulmuş sofraya dünya
Kendini yiyordu iştahla

S.D.20 Haziran 2018