Beni Al Onu Alma

AŞIN BİRAZ KENDİNİZİ...

Dışarıda pırıl pırıl bir İzmir havası var. Evin içi gereğinden fazla sıcak ve klima da, çıkardığı makina dairesi tarzı gürültüsüyle sinir bozuyor ve dikkatimi dağıtıyor...

Arada kalkıp kapatıyorum ama o zaman da evin içi birden soğuyor.

Bu alengirli durum havadan mı yoksa benden mi kaynaklandı anlayamadım.

Saat de arkasından kovalayan varmış gibi koşarak gidiyor, bugün de akşam oldu.

Sokak satıcılarının yanık yanık sesleri geliyor, gevrek diye bağırıyorlar kırk yıllık simite.

Boyoz da satıyorlar ama bağırırken kendilerinden öyle bir geçiyorlar ki görmeden ne sattıklarını anlamanız imkansız...( Boyoz, İzmir' e özel bir poğaça )

Aslında biraz temiz hava alıp insan içine karışmak lazım. Ama içimi nasıl bir yazma duygusu kapladıysa bir türlü ayrılamıyorum yazılardan.

Yazmayayım diyorum, diyorum da...

Bazı arkadaşlar yazanları ve yazılanları sürekli eleştiriyor. Çok yazı yazılıyormuş, güzel yazılar yokmuş, en çok bilmem kim iyi yazıyormuş, en kötü yazan şuymuş, kel demiş, kör demiş.

Bişeyler bişeyler.

Herkes bir kendine gelsin, burası savaş alanı değil. Sürekli polemik yaptığınız insanlar sizin düşmanınız değil. Her yazılanı beğenmek zorunda değiliz elbette ama çamur atmamız da gerekmiyor.

Dürüst olalım, burada yazılan yazılar gerçekten çok iyi. Bunu müzik gibi düşünün. Hani kulağınıza hoş gelir de tarzı size hitap etmez. Ama yine de güzeldir ve dinleyince o an keyif alırsınız.

Fantazi müzik sevmem ama Orhan Gencebay' ın, ' Bence sen de haklısın ' şarkısını tesadüf edersem keyifle dinlerim, kalkıp kapatmam.

Çünkü bilirim ki tarzım olmasa ortada güzel bir eser vardır.

Ya da bu bir otorite midir, kim kimin kimden iyi veya kötü yazdığına nasıl karar verecek.

Ben bu anlamda eleştirmenleri de çok mantıklı bulmuyorum. Eleştirmen olurken bana mı sordular ya da bunun okulu mu var?

Nedir yani!..

Yazmak, okumak hatta yorum yazmak ve yorumları okumak bile acayip keyifli. Neden bu keyfi doyasıya yaşamıyoruz da birbirimizin üzerinden pirim yapmaya kalkıyoruz.

Bu hiç şık bir davranış değil.

Bize yakışan, yazmaya birazcık eğilimi olan insanlara bile yazmayı sevdirmek ve onun da yazmasını sağlamak olmalı.

Bunu niye mi yapmalıyız ?

Çünkü bizim kavgaya değil barışa sevgiye ihtiyacımız var.