- Kategori
- Aşk - Evlilik
Beni bana verin!

yapraklar
Dökülüyorum bugün,
Perdah perdah açlıyor sayfaları gönlümün.
Ertelenmiş duygu seli çağlıyor bak!
Önüne ne katarsa alıp gider mi?
Nereye gidecek ?
Dön dolaş aynı yer;
Aynı sahne,
Roller aynı,
Replikler başka.
Ya yalnızsın birey olarak;
Ya da birinin birşeyisin.
Ve hatta bir zamanlar herşeyi olduğun birinin bile
Bugün birşeyisin!
Anı defterlerine yazılan şiirlerde kalmış o eşssiz duygular;
''Sana herşeyimi veremem
Çünkü sana seni veremem''ler...
Bak sen!
Bana beni versinler şimdi yeter,
Aldıkları gibi...
Ben önce ben olmalıyım ki; sonra birilerinin birşeyi...
Dökülüyorum dedim ya;
Bu öyle yitip gitmek değil!
Mevsim sonbahar,
Tabii ki gelecek bahar.
Açacak çiçekler, yeşerecek dallar,
Umut dolu bir süreç bu,
Korkma!
Her kara kış gebedir; mutlu bereketli bir bahara,
Sana umutsuzluk ve mutsuzluk vermeyeceğim.
Bekle; yenileneceğim ve geri geleceğim...
Dağ sularını kana kana içmiş,
Yenilenip yeşermiş, çiçeklenmiş renk renk...
Itır kokularımla.
Ben gibi... Eskisi gibi...
Ama önce, beni bana verin, bana aldığınız gibi!