- Kategori
- Aşk - Evlilik
Kaçabilir miyim?

AYRILIK
İçime öyle yakınsın ki; gidersem kaçabilir miyim senden? Bu tanıdık şehirden, yüzlerden. Birlikte anılardan, geçmişten...
Bakıyorum, nerdesin bulamıyorum. Yitip giden umutlarımda mı, örselenen duygularımda mı, kanıksadığım acılarımda mı? Bulamıyorum. Bulsam söküp atar mıyım; onu da bilmiyorum. Yılların verdiği bu alışılagelmişlikte sen nerden çıktın? Ben mi arayıp buldum ve sonra kaybettim, kendimi de kaybettiğim derinliklerinde hayatımın. Sersemledim biraz. Unutmuşum bu duyguları. Birine acıkmayı, susamayı. Güzel sözlerin okşamasını yüreğimin en derinlerini. Unutmuşum işte! Kadınım demeyi, özelim, değerliyim, eşsizim... Unutulur mu
kendini sevmek? Unutmuşum... Alırken etrafımdaki herşeyin tozunu, nasıl da toz tutmuş, örümcek bağlamış kalbim!
Ahh kalbim! Yıkarken su ve sabunla ellerimi, bakmamışım ne güzel olduklarına. Temizledim sanmışım herşeyi, hepsini bulaşan kirlerin. Kendimi kirletmişim farkında olmadan. Ertelemelerle, geçiştirmelerle... Alışılmış küçük mutluluk oyunlarıyla. Sonra, neden sonra kendimi ararken seni bulmuşum. Ve yine sonra, hem kendimi hem seni kaybetmişim. Nerdeyiz... Biz miyiz? Biz diye birşey yok mu aslında? Offf! İşte yine aynı nokta. Ben olmak ve biz olmak... Tek ve hür mü? Birlikte bir bütün mü? Duygularım esir. Senle de sensiz de. Ne tek hürüm, ne de birlikte bütün.
Nerdeyim? Nerdesin? Nerdeyiz? Ben miyim aradığım, sen misin, biz miyiz?