Beni çocukluğuma götürün

Hüzün dolu bir uykunun çıkmaz uçurumundayım
Bilinmezliğe doğru ilerlerken çığlık çığlık üşüyorum
Üşüdükçe feryat yardım dualarım dudaklarımda titrek düşüyorum
Sızlanan sızılar gibi düşüyorum uçurumların bilinmezliğine doğru uçuyorum
Uçurumların kalabalık dehlizlerine uçar iken yükseliyorum
Ruhunu bulmuş duanın kabul oluşu ile çıkıyorum
Kurtuluşu soran gözlerim duaya pişmanlığı haykırır iken susuyorum
İtaatsiz boğuşmalarla yorulan gözlerim ruhum itirafın pençesinde duruyorum
Yersiz konuşmaların itaatsiz anlarında beni uçurumlara atan bilinçsizliğimdi anlıyorum
Zamanın duanın kabul olunan anında,
Şimdi sessizliğim haykırışlarıma umudu bağlayan ana şaşırıyorum
Haykırışlara çıkmaza gidişime çanak tutan,
Şahlandıran pişman olmayan ruhumdur biliyorum
Kaybolmadan çıktım düzlüğe
Duanın kabul oluşu ile
Pişmanlığımı bilişim ile
Düşünmeye fırsat vermeyen anlar yok olun
Boşalan zaman beni bende bulan o ana götürün
Dün küçük bir çocuktum küçücük avuçlarımda yakalardım düşleri
Beni ona götürün
Acı uykusu ile sersemlemiş gözlerimden yağan ırmak gözyaşlarım kuruyun
Beni çocukluğuma götürün
Mehmet Aluç