Yaşadığımı sanıyorum...

Pencerem soğuktan buğulanmış

İçimde bir sıkıntı var

Boğazıma düğümleniyor kelimeler

Her zaman olduğu gibi

Mecburen

Çıktım sonbahar balkonuma…

Bir gökyüzüne

Bulutlara bakıyorum

Bir de yollara

Bulutların acelesi var gibi

Yollarda          

“Gelip geçen”

Tek tük arabalar…

Uzaktan gelen çocuk sesleri

Ağaç altına kıvrılmış

Üç beş terkedilmiş köpek…

Sensizlik mi sessizlik mi?

Çözemiyorum…

Yaz niye gittiyse

Sanki bir daha gelmeyecek gibi

Oysa cennetse dünya

Ne işi vardı sonbaharın güzün

Biri neşe diğer hüzün…

Ve farkına varamadan

“Geçip giden” haftalar aylar yıllar

Ve bitmek tükenmek bilmeyen

Sahte gülüşler

“Yalanlar…”

Bekle diyecek bekleyeceksin

Gelmeyecek

Çağır diyecek sesleneceksin

Duymayacak

Aramasını İsteyeceksin

Aramayacak

Buna rağmen sanki

Hiçbir şey olmamış gibi

“seni seviyorum” diyeceksin…”

Sonbahar balkonumda

Hava soğudu

Ve Aralık ayının son günleri

Ömür bitiyor

Ben hala

“Yaşadığımı sanıyorum…”

Erdoğan ÖZGENÇ

Adana 19.12.2013 21.06