Beni de kabilenize alir misiniz?

'' Son ırmak kuruduğunda, son ağaç yok olduğunda, son balık öldüğünde; beyaz adam paranın yenmeyen birşey olduğunu anlayacak ''. Kizilderili atasozu....

Yirmi birinci yuzyilin Ademoglu kendi cikarlarini dusunur oldu. Cikarlari icin, para icin herseyi feda etti. Daha cok para, daha cok rahat, daha cok refah, daha cok yiyecek , hep daha cok istedi insanoglu. Sirf daha cok para icin icinde yasadigimiz dogayi bile mahvettik. Halbuki yasayacagimiz bir dogamiz olmazsa paranin ne onemi var ki ?

Doganin can cekismekte oldugunu gordukce hep Kizilderililere ozenmisimdir. Onlarin bu doga asigi sozleri icimdeki Kizilderili olma, onlar gibi yasama arzusunu kat be kat artiriyor . Bir zaman makinesi olsa, gitsem on ucuncu asra... Sahi kabul edermiydi beni kabilesine sef oturan boga?

Insan asigi insanlar olsak . Sadece kendimizi dusunmeden kizilderili gibi etrafimizdaki insanlari ve dogayi dusunerek yasasak.

Kendi hirslarimiz icin diger millletleri ve diger insanlari ezmesek. Dogayi mahvetmesek. Olmaz mi?

Olur bence. Zararin neresinden donersek iyidir . Ben bugunden itibaren olabildigince Kizilderili ve dogaya, insanlara saygili bir sekilde yasayacagim . Cunku saygisi kalmadi kimsenin kimseye. Biryerden baslamamiz lazim ki yeniden ve yeniden cogalmaya baslasin saygi dedigimiz sey ....

'' İnsan tabiattan uzaklaştıkça kalbi katılaşır '' Ne guzel soylemis Kizilderili. Tabiata yaklasmamiz lazim, kusdurdugumuz doganin gonlunu almamiz gerekli. O halde ne duruyoruz yaklasalim yaklasabildigimiz kadar tabiata .