Beni Dinle Çocukluğum

Çocukluğum beni dinle. Doğduğumda köylü doğdum. Seni kasabalı yaşadım. Her oyunu oynadık sonra oyunlarımız yetmedi yenilerini türettik. Uçurtma uçurduk yamaçlarda, misket kırdık hırslı oyunlarla, top oynadık kirlendik; düştük, yaralandık. Ama çocuktuk hiç yorulmadık. Oyun sonrası açlıklarda annemizin ekmek arası peyniri için sıraya girdik, bahçesinde kavak ağacı olan evlerimizin kara beton eşiğinde. Kekiğin kokusunu çok severdik, çorba içmezdik ama sırf kekik koksun diye dağlardan kekik toplar anamıza arpa şehriye yaptırırdık. Sen kekik kokardın çocukluğum. Kasabamızda bir tane sokak lambası vardı. Karanlıktı sokağımız ve körebe oynardık zifiri karanlıkta. Sen beni görürdün ama ben seni göremezdim o karanlıkta. Abilerimiz aşık olurdu güzel kızlara bizse kızlarla ip atlar seksek oynardık toprak kokulu sokağımızda .

Çocukluğum beni dinle, gençliğim şehirli benim. Ama çocukluğum, biliyor musun ? Bir tek gençliğimi sevemedim. O.AK.