Beni Kaybedenler Utansın!

Bir çoğumuz mutlu olmak istiyor farkındayım.Ancak anlamadığımız bir şey var mutluluk istemekle olmuyor maalesef.Hayatımızda bizi inciten,negatif duyguları hayatımıza sokan, bize faydasından çok zararı olan insanlardan vazgeçip,uzaklaşırsak emin olun ki gerçek mutluluk o zaman ayaklarımızın dibine gelecek.Hayat çoğu zaman vazgeçebildiklerimizdir unutmayın.Bize acı veren şeyleri takip etmeyi bıraktığımız gün bizi mutlu edecek şeylerin hayatımıza girmesine izin vermiş olacağız.Biz insanoğlu yaradılış gereği en büyük acıya bile dayanabilecek güce sahip varlıklarız.O an herşeyin bittiğini düşünürüz, fakat en güzel şeyler de bu anlarda gelir.Hep böyle olmamış mıdır? Tam her şey bitti, tükendim dediğimiz anda yeniden kalkarız ayağa.Hayat böyle bir şey işte.Acımasız ama öğretici.Zamanla bi bakmışız ki yeniden başlayamam dediğimiz noktada zirveye ulaşmışız.Hiç bir acı baki değil, zamanla hepsi geçiyor.Aşk,ayrılık ve hatta ölümün bile acısı zamanla diniyor.Belki unutulmuyor ama inanın bana geçiyor.Ve kendimizle daha fazla gurur duyuyoruz.Yaşayıp atlattıklarımızın zaferine sarılıp, hiçbir şeyden korkmayarak savaşıyoruz.Artık bizi hiçbir şey eskisi gibi acıtmıyor bunu öğreniyoruz.Hayatınızdan gidenler için acı çekmek yerine, şükredip, rahat bir nefes almak daha çok işe yarıyor buna inanın.Ve sonra dönüp şöyle bir kendinize bakın ve diyin ki;

"Beni kaybedenler utansın."

https://www.instagram.com/gidenlervekalanlar01/