Beni Sadece Unutma

Bir çarşaf ve iki yastık koca bir anı tamamlıyor anılarımda,  

Seninle olduğum her saatin dönen zaman katranında,  

Sessizlik, senin olmadığın yaşam gibi tanıdık,  

Gecenin bitmeyen o zifiri karanlığında. 

Ben her rengi tüm saflığıyla saydam pencerim arkasında seninle gördüm,  

Farklı kokuları seninle kokladım içime çektim,  

Her çiçeğin özündeki balı bir arı misali seninle tatdım,  

Kuş olup seninle kanatlandım, havalarda süzüldüm, enginlere doğru uçtum 

Balık olup çoşkun sularda derinlere daldım,  

Rüzgar olup, fırtınayla koptum, yıktım yok ettim her yeri,  

Ateş olup yaktım kor eyledim seninle yaşadığım viraneyi,  

Bir sen gibi olamadım, kendinle barışık, sabırlı, güçlü, inançlı... 

Sel olup kabaran duygularımla taşamadım sen gibi 

Göl olup dolduramadım içimdeki yalnızlığı, okyanus olup kaplayamadım insafsızlığı, hava olup saramadım sonsuzluğu,  

Ben sadece boşluklarda bir an yanan sönen, ayın ışığına muhtaç bir yıldız gibiydim,  

Titrek ışığımla sadece geceleri gözükebilen ancak gündüzleri güneşin ardında saklanan... 

Bir Güneş olup sen gibi doğamadım her günün sabahında, aydınlık ve parlak ışıklarıyla,  

Ben bir tek sen gibi olamadım ya! işte asıl ona yanarım,  

Ben meğer senin güneşinle doğmuş, senin nefesinle yaşamış, sana çizilen kaderle yok olmuşum,  

Bunu öğrendim, öğreniyorumda seni hissedemediğim kalan ömrümün her ilkbaharında, yazında, sonbaharında, kışında. 

Belki yanlış bir yılda, belki olmayacak en ümitsiz kaderin çizdiği o çift yolda, kaybolmaya mahkum edilmiş ruhum 

Ancak, umut içimde hep varolmaya çalışacak, Beni Sadece UNUTMA!...