Benim babam Toyota, annem Suzuki

Bizde Doğan, Kartal, Şahin ne ise Uzakdoğu'da da Toyota, Mazda, Suzuki o hesap. Yani özel isim oluyorlar kendileri. Toyota teyzemler, Mazda halamlar gibi yani.

Son günlerde Toyota'nın reklamları aklımıza kazındı kazınmasına da reklamın anlamını, daha doğrusu anlamsızlığını kaç kişi sorguluyor acaba?

Slogandan başlayalım. "Toyota gibi adam" ne demek? Nasıl bir tüketici davranışı verisi aldılar da böyle abuk bir metin yazarlığı yaptılar anlamış değilim. Sosyal medyada, gazetelerde, sohbetlerde herkes birbirine ne saçmasapan reklam olduğunu söylüyor. Saçma olduğunu göre göre Toyota neden bangır bangır bu reklam kampanyasına ağırlık verdi acaba?

Gelelim reklam filmlerinden birinde karşımıza çıkan etik soruna. Kız okul kapısında arabanın kapısını babasına açtırır ve babasına ültimatom vererek akşam geç gelmemesini dikte eder. Ne alaka? Arabanın reputasyonunu öveceğim diye çocuklara kötü örnek olunduğunun farkında değil mi kimse? Hangi baba böyle çocuk ister? Mütevaziliği aşılayacağımız yerde, çocuklarımızın egolarını pohpohlayarak toplum içinde patlamaya hazır ego balonları şişirmekten bıkmadık mı?

Diğer bir Toyota filmi versiyonunda ise çocuklar bir duvarda otururlar ve her beri babalarını överler. Benim babam hepinizi döver, benimkisi zengin, benimkisi a.ına koyar ortamın kıvamında saçmasapan ve kötü örnek olacak konuşma biçimleri.

Burdan hem Toyota kurumsal iletişim ekibini, hem reklam ajansı Drive Dentsu'yu kınıyorum ve er geç böyle saygın bir firmanın daha aklıselim reklamlar yapmasını rica ediyorum. Herşey hatırlanma ve farkındalık oranı değildir!