Benim beynim Melez...

Daha lise yıllarındayken, ülkü ocaklarının himayesindeki Bursa Eğitim Enstütüleri ile, solcu ideolojilerinin sempatizanları olan, o yıllar Altıparmak'da icraatlerini sürdüren Bursa Ticari İlimler Akademisinin, Muradiye sırtlarında ellerinde kalın kalaslarla cenk ettiği o kanlı cengaver yıllarında bile, Tercüman ile Milliyeti yan yana koyarak okuyabilen, ATATÜRKÇÜ ruhunu kimseye kaptırmayan acaip bir beynim vardı ve kendimi tanıdığım kadarı ile de hep de öyle kalacak.

Aklım esiyor Kuran-ı Kerim'i en ince detayı ile taraya taraya okuyorum, ardından en militan şarkıları bas bas çalarak relax olmaya çalışıyorum. Sonra da en marjinal dergileri önüme katıp, saatlerce onlarla meşk ediyorum.

Bir beden içinde binlerce kişi!

Hiçbir zaman, düşüncelerin, beni esir almasına izin vermeden kendi iç sentezimi yapmaya çalışarak kurdum bu dengeyi. Terazi burcunun dirayetidindendir bu.

Yaşadığım sürece ne kimseye benim gibi düşünmediği için, kaldırım taşlarını zavallı yollardan söke söke başına fırlattım, ne de okuduğu gazeteyi ateşe verdim, ne duvarlara kahrolsun bilmemneyizm! diyerek kızıl badana boyaları ile fırça darbeleri attım, ne de elime döner bıçağı alarak kafasını gövdesinden ayırmak eylemleri geçmedi içimden.

Hiçbir zaman hiç kimseyi benim gibi hissetmediği için linç etmeyi düşünmedim.

Biliyordum ki bunlar millet olmanın ayak sesleri değil de ıssız ormanlarda mahrumiyette hapsolmuş ilkel gayrı medeni kabilelerin işidir.

Düşünen insan, düşünmeyi bildiği kadar düşüncelere saygı duymayı da inançlara realitelere farklı bakmayı da başarabilmelidir.

Komik ya da acınacak hallere düşmeden, mermiler yerine sözlere asılsak, bütün bunlar gelmeyecek başımıza.

Hoşça ve de dostça kalmak ümidi ile...

Nilgün Ç.