Berbat koku acizlik!

Yaşadığın an ne hissediyorsun “en”olur mutlaka. Yalnız çaresizlik en zor şeydir.. Beklemek, beklediğin cümlenin söylenmesini dilemek.. Diğer herşey için mutlaka bir çare bulunur ya da bir alternatif yol aranır, plan yapılır, düşünülür, tartışılır. Sadece ama sadece çaresizsen çare yoktur.

Ben çaresizliği yazarak, kelimelerle konuşarak hafifletmeye çalışıyorum. Hem de söylemeye, düşünmeye çekindiğim, ürktüğüm şeyleri ellerim titreyerek yazarken nefes aldığımıhissediyorum.

Bugün yorgunum, mutsuzum, umut arayışında garip bir çaresizim. Konuşmak istemeyen, dudaklarımın kenarında buruk bir ifadeyle konuşursam gözyaşlarım akar diye çekingenim. Tüm bu ifadelerin yanısıra omuzları düşmüş, dik durmaya cesareti kalmamış bir insan görüyorum boş duvara bakarken. Gözü telefona takılan, aranacak diye bekleyen, aranınca ya kötü bir cümle tüm umutlarını yıkarsa diye aranmayı da istemeyen aciz bir insan.

Nefret ettiğim duygudur acizlik, çaresizlik kadar. Mutlaka bir çare vardır dediğim her zaman, kötü düşünceleri öteleye öteleye en son karşı karşıya kaldığım berbat kokudur. Her zaman hissedilir, etrafının bakışlarını görmeden hissedersin ve gene beklersin. Gözlerinin daldığı an dolduğunu da hissedersin, dik duramazsın sana ihtiyaç olduğunda, ağlayacak omuz ararsın, bulamazsan yazarsın ve dolu dolu yaşarsın.

Ara ara olur bu bekleyişler, hiç düşünmediğin–ummadığın bir an karşına çıkar ve uzaktan el sallar.. Karşılık versen bir vermesen bin dert açar başına.. Yüksek sesle dinlediğin müzik kesemez hızını, hızlı hızlı yazışların kovalayamaz peşinden, düşüncelerin düşüremez gündeminden. Hayat işte! Gelmek ister o an ve yaşatır en şiddetli haliyle.. Vurur gider, yıkar geçer deprem gibi..

Yalnız hissetmek doğaldır değil mi? Ağlamak, konuşamamak.. Yaşadığın deprem hayatında bir enkaz bırakacaksa ve bıraktıklarıyla da yaşadıysan zamanında.. Tutulmak, lal olmak, o ana küsmek, kendini kendine bile kapatmak..

Umut istiyorum, neşeyle dolduracak bir cümle, bir ses, sevinç.. Birşeyler ters gidiyor ve düzelmesi için yapabileceğim birşey olsun istiyorum. Öylece beklemek, bu çaresizlik, kötü kokan acizlik ben değilim!