Beşbinyüzonbir inci gün

kendime geldim

astım gözlerimi kapının arkasına

sıkı sıkı tutmuşum yüregimi avucumda

izi çıkmış

sağ yanıma bıraktım

aynaya baktım

yaza benziyor

saçılmış saçım

yokluğun arka kapısı evin

dilini çevirdim

anladım

ben senin kızın değilim artık

hatıranım

sen benim

güvercin bacağında haber saldığım uzak

kıyılarım

bana ufkunu dönme

bi sabah gel

ko bi tiren yanaşır gibi olsun istasyona

razıyım

eğil üstüme valizinin üzerine oturmuş çocuk gibi

mahzun

sonra yine el salla

binlerce sayrılık arasında seçerim

öptüğüm ellerini

orada o sızının ortasında

nar

bahardan kalma

ah allah

unutsuzluğumu ve düşsüzlüğümü kırılmış

kanatlarıma ver

büyüt beni

saklandığım küçük sığlık var

gittikçe çekiyor içeri

1967doğumluyum. Lise mezunuyum. Okumayı ve yazmayı hep sevdim. Kelebek kanadı kırılganlığında bir ha..