Beslenmek mi, doymak mı?

 Dün eve dönerken fırına uğradık.Eşim arabadan ,inip ekmek almaya gitti ben de  onu bekliyordum. Birden gözüm fırından cıkan insanlara takıldı. Fırından ekmeklerini alıp çıkan insanların elinde herbirinde en az 10 tane ekmek olan devasa torbalar vardı. Birden acaba sokağa çıkma yasağı var da ben mi duymadım diye düşündüm. Çünkü aynı ekmek stoku olayına sayım günleri öncesi rastlıyorduk bir zamanlar. İnsanımız  bir gün evde kalmanın endişesi ile  bolca ekmek stokluyor , sonrasında o ekmekler  ya kuşlara yem oluyor veya çöpe atılıyordu.

 Oysa bugünlerde böyle bir sayım olayı yok. Hem artık sayımlar bizleri eve kapatmadan hallediliyor sanırım.Fırına giren kişiler günlük ekmek ihtıyaçlarını alıyorlardı. Evlerin çok kalabalık olduğunu sanmıyorum. Herhalde kişi başı günde enaz iki ekmek alıyorlar. 

 İşte o zaman düşünmeye başladım. Ülkem insanı yeterli besleniyor muydu? Beslenmek ile doymanın farklı şeyler olduğunu hepimiz biliyoruz artık.Doymak karnın doyması ama ne ile olursa olsun. Bu doyma işlemi de bolca hamur ile gerçekleşiyor ne yazık ki. Oysa ki beslenme vücudun günlük ihtiyacı olan protein, karbonhidrat ve vitaminlerin alınması ile gerçekleşiyor.

 İnsan vücudunun  yeterli beslenme için günde ne kadar protein, karbon hidrat ve vitamıne gereksinimi olduğu konusuna burada girmeyeceğim . Zira ben beslenme uzmanı değilim. Sadece bildiğim ülkem insanının yeterli besinleri almadığı .Orta halli gelire sahip bir ailenin fertleri , protein özellikle hayvansal proteini çok az alıyor. Zira bir zamanlar hayvancılığın çok gelişmiş olduğu ülkemizde yanlış politikalar sonucunda hayvancılık iflas etti ve dışardan et ithal eden bir ülke konumuna geldik. Aynı şey tarım ürünlerimiz için de geçerli. Geçenlerde bulunduğum Ege Kasabasında ziyan olan mandalinaları anlatan bir yazı yazmıştım. Hani şu bahçeden toplandığında üreticiye para getirmeyen oysa ki büyük şehirlerde fahiş fiatla manavlarda sergilenen mandalinalar.

 Ülkemde et, süt, peynir fiatlarının nasıl yüksek olduğunu hepimiz biliyoruz. Bir çok ailenin evine et hiç girmiyor. Oysa ki bir insanın günlük et ihtıyacını almadığında nasıl bir beslenme eksikliği yaşayacağını basın organlarında okuyoruz. 

 Bir zamanlar Fransa'da yaşarken marketlerde etin, sütün ve peynirin, meyve ve sebzeden daha ucuz olduğunu  görmüştüm. Daha sonraları aynı olaya A,B.D de de rastladım. Bunun sebebini sorduğumda toplum sağlığı ve yeni yetişen nesillerin sağlıklı beslenmesi açısından temel gıda maddelerine özellikle et, süt ve süt ürünlerine  devletin desteği olduğu öğrendim.

 Ülkemde  yeterli proteini, vitamını almayan sadece karbonhidratla beslenen neslin ilerki yıllarda nasıl sağlık sorunları ile karşılaşacağını düşünemiyorum .

 Bir de insanımıza ekmeğini paylaş öğütleri veriliyor durmadan. Ekmeğini mülteci ile paylaş,hayvanlarla paylaş. Hayvan düşmanı değilim, yardım  da severim ama ülkem insanının paylaşacak ekmeğinden başka bir şeyi kalmadı zaten. 

 Onu da paylaşırsa değil beslenmek karnı bile doymayacak.

 Ben sağlıklı beslenen nesillerin yetiştiği bir toplum istiyorum.

 Çok şey mi istiyorum acaba.?