Beyin ölümü

Er kişiydi ama "bey" değil, çocuktu...

Trafik kazası geçiren çocuğu hastanede yanımdaki yatağa yatırmışlardı.
Temmuz sıcağında aracın çarpması ile birlikte 17:15'te duran saat...

Orta yaş üzeri doktor yanında diğer doktorlar ile birlikte koğuşa girdiğinde...
Çocuğun göz kapaklarını kaldırıp baktıktan sonra...
Kaşlarını yukarı kaldırıp umutsuz bir ifade ile oradan ayrılmıştı.

Çocuğun alnında şişlikten başka hiçbir kırık-çıkık, yara-bere yoktu...

Daha sonra annesi-babası hastaneye gelmişti, belki de bir kaç saat önce sapa sağlam gördükleri oğlu hareketsiz yatıyordu...

Ana baba için hayatın en zor, en kötü anlarından...

Gece saat ona doğru çocuk, önce birkaç kez, canlanıcakmış gibi titreyip...
Sonra da bağırsaklarındakilerini ağzından, burnundan, kulaklarından çıkarıp son nefesini verdi...

Ve doktorun kaşlarını kaldırıp vermiş olduğu kararın- teşhisin (ne yazık ki) doğru çıkması...

Demek ki; saatin 17:15 olduğu an onun "BEYİN ÖLÜMÜ" idi...