- Kategori
- Şiir
Bezden bebekler
netten alıntı
kayıp gider anılar elimizden
cam aynadan yansıyan günde
azar azar solar ışık
uyurla, uyanıklık arasına geçer zaman
yaşamadan atlanmış çocukluğa
giderilmez özlemlerden doğan
sonu gelmez kederlere batmış / bulanmışlıktan
döke saça bir kaçış basar geceyi
geçmişin sokağında, durmadan uğuldar boşluk
bir hicaz şarkı duyulur radyodan
tılsımına tutulduğun geçmişteki masaldan
küllenmeye yüz tutmuş
anlamı ve varlığı yitirilmiş sandığın
ne varsa dökülür ortaya
gecenin gümüşsü aydınlığına uzanır bir yakamoz
düşsel kıyılardaki iç sesinden
birbirine dolanmış yüreklerde çağıldar kısa bir an
sesler, kokular, yeniden bilinmezliğe karışana dek
benim bezden bebeklerimin / bakar görmez gözleri
işitmez kulakları, yürümeyen ayakları vardı
benimle gülüp ,benimle ağlardılar yalnız
hep küçük / büyüktü mutluluklarımız o zamanlar
değiştim, değişti zaman
yollara dönme cesâretim yok / kirlendi dünya
sancılı akşamlarda kış uykusunda mehtâbım
çoğu zaman gündüzle gece ters yüz
ben ki, bir sesin çağrısına zıpkın gibi kulak veren
deli fişek o liseli kız
şimdi,sabah kahvesinin dost sıcaklığında yalnız
20 Haziran 2009
Hâdiye Kaptan
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.