Bıktım

Görevler, sorumluklar, zorunluluklar üst üste biner bazen. Günler, aylar, yıllar geçmektedir. Çiçekler açar, bahar gelir… Sevdiğiniz uzaktadır, seveniniz yanınızdadır… Karışıktır işler. Ve bu karışıklıkları çözecek haliniz kalmamıştır. Bir sürü yapmak istedikleriniz dururken, yapmak zorunda olduklarınızla geçiyordur hayat.

Kelimeler söylenmemelidir. Gökyüzüne, enginlere bakarsınız sık sık. Aslında her şey güzeldir. Herkesin hayalini kurduğu bir yaşam sürmektesinizdir. Ama hayat rutinleşmiştir, monotonlaşmıştır... Farkı olmayınca günlerin, dün, bugün, yarın birbirine karışır… Bir yere gelirsiniz hiçbir şeye devam etmek istemezsiniz.

Nefes almak istemezsiniz. Sabah kahvaltıları, kızarmış ekmekler, akşam yemekleri, televizyon boğar sizi… Konuşmaktan, dinlemekten, anlamaya çalışmaktan, kafa sallamaktan, kendinizden, çevrenizden, yaşadığınız yerden, arkadaşlarınızdan bıkarsınız.

O zaman bir şarkı yazarsınız, çalarsınız, söylersiniz.

Her gün bir şeyleri özlemekten

Her an bir şeyleri beklemekten

Yalanlardan, sahte gülüşlerden

Bıktım

Her gün soyunup giyinmekten

Her sabah koşarak işe girmekten

Her akşam yorgun dönmekten

Bıktım

Bir şeyler hep eksik kalıyor

Yarınlar hep dün oluyor

Hayat her gün kısalıyor