bil ki

suyunu eklemeden

altını kısıp sabır ile beklemeden demini almıyor aşk...

gidişin diyorum

adı aşk ile anılan hiç bir cümleye ne sığabildi ne de anlam olabildi

ne sokaklar adım

ne de bu şehir  ben gibi adam olabildi gidişine

ben gece ektikçe düşlerime

hüzün biçtim en ölüsünden mevsimlere

ve kana kana şafak içtim en kurağından sabaha

ve bil ki

adınla anlam kazanmış çokluğun hiçbir zaman anla(ya)madı yokluğunun dilinden

yıldızlara saklı yeminlere sor beni

cigaramın dumanında tel tel sabahı doğuran gecelere

boş şişelere,  ağızlar dolusu ettiğim küfürlere

ve mürekkebi dağılmış mühür gibi bakan uykusuz gözlerime

üzerine yağmur devrilmiş bulut gibi ıslandığıma bakma bu aralar

ne su ekleyebildim hayata ne de altını kısıp sabırla bekleyebildim

ne dem tutturabildim başka aşklarda

ne de kıdem yükselttirebildim kendimce

ve bil ki

sessiz bir harf çokluğunda satır satır beklerken seni

sen ses getirecek kadar harf ve nefes olabilseydin cennetinden şiirime

kanatlanıp uzanabilseydin diz(e)lerime

ben hece hece saçlarından süzülüp

her gece

bıkmadan

usanmadan

yeniden doğardım gözlerine…

ilhanaşıcıtemmuzikibinonalt