Bilenlere Bilmeyenlere 2

HOCALARIN HOCASI MEHMET İRİ HOCA

 

 

Bilenlere Bilmeyenlere 2. bölüm/ (konu, dünden devam.)

 

Mehmet İri kendi kalemini konuşturmaya 1946 yılında

Burdur Gazetesi'ne şiirler yazarak başlamıştı. “Demet, Adım,

Duygu Seli " dergilerinde Isparta' da yayınlanan ve bana ait olan başta 

“Reform Gazetesi” ile başka illerdeki diğer bazı yerel gazetelere,  

“Tekirdağ ve Edirne gazetelerinde” de yazıları neşredilme imkânı bulmuştu. 

 

1956 yılında vatani görevini Samsun ilinde yedek subay olarak

tamamlayan Mehmet İri, daha sonra öğretmenlik mesleğine

kaldığı yerden devam etmiş ve görevinde yirmi beş yıllık iken

“Isparta Fevzi Paşa İlköğretim Okulu'ndan emekliye ayrıldı.

 

Dernekçi, Araştırmacı ve Eğitimci yazar olarak tanıdığım

Mehmet İri hocamın Isparta'nın yetiştirdiği değerlerden biri

olduğunu bilerek, değerinin hiç yitirilmemesini diliyorum.

 

Emekliliğinden sonra kendini tümüyle edebiyata veren yazar;

gazetelere şiir, öykü, eleştiri alanlarında ürün vermesine karşın,

daha çok kitap yazarlığında yoğunlaştı. Yayınlanan kitaplarını

hep kendi imkânlarıyla hayata kazandırdı. Bunu yaparken

maddiyat ummaz, maneviyat beklerdi. Çünkü kendisi yaşarken

kıymeti bilinmeyenlerdendi.

 

Bunları yazmadan önce, yöremdeki yerel basının geçmiş sayılarına göz

attım, Mehmet İri hocam ile söyleşiler aradım bir süre.

Bulamadım. Keşke kendi kalemi dışında birileri de onu gazete

köşelerinde yazsaydı, yazabilseydi. Bu illa övgü olmayabilir,

eleştiri de olabilirdi; dişe dokunacak, akılda kalacak azıcık şekilde de

olsa bir şeyler yazılmalıydı. Hakiki yazarlarımızı gelecek kuşağa

hatırlatacak mutlaka özgün koleksiyonlar yapılmalıdır.

 

Mehmet İri hocamın yayımlanan son kitabında, yine herkesin kendinden bir şey bulacağı konular vardı.

Yaklaşık 25 yıldır dost olarak bildiğim Mehmet hocam unutmamış, kitabını bana da imzalamıştı. 

 

(Kendime ait olan Reform Gazetesi'nde, Mehmet İri hocam üç yılı aşkın bir

zaman köşe yazarlığı yapmıştı.)

 

Yazara sevginin, saygının harmanlandığı alanda yer almak

bir başkadır. Öğretmen Evinde emekliliğini bir kaç

dostlarıyla sohbet ederek geçirmeye çalışan Mehmet hocanın yanına

gelen ziyaretçileri görüyordum, ara sıra uğramışlıklarımda;

onlarca öğrencisi. Hepsi de büyük yerlere gelmiş, kimi vali olmuş, kimi kaymakam, 

kimileri üniversitelere hoca olmuş, “Hocam” diyerek Mehmet hocama

içten sevgi göstermeleri beni de mutlu ediyordu.

 

Soyadıyla eşdeğer “İri” yüreğiyle, ilerlemiş yaşına rağmen

hâlâ insanlığa hizmet etmeye çalışan biriydi Mehmet İri. Ve o, yeryüzü için dünlerde vardı.

Bir kaç yıl önce Hakk'ın rahmetine kavuştu. Doğduğu yer olan Gelendost ilçesinin Yenice köyünde toprağına kavuştu.

 

Güzel bulduğu her şeye önem verir, çirkinlik diye yorumladığı kibirden kaçınırdı. Övülmekten hiç hoşlanmazdı. Yarının gençleri için kaygı duymazdı. "Allah onlara da güzellikler sunacaktır," der dururdu.

Onun gibi nice değerli yazarlarımız ve şairlerimiz bugün de varlar, yarın da var

olmalılar. Bir kıymet yaşarken takdir görmeli...

 

Mehmet İri hocam vefatı öncesi son yayımladığı kitabını, 

şahsıma şu satırları münasip görüp imzalamış:

“Çok muhterem Ayfer Aytaç Hanım, Reform

Gazetenizi çıkardığınızda, ben de sizin bu gazetenizde köşe

yazarı olarak çalışmaya başladığımda sizin güzel yüreğinizi de tanıdım. 

Sizin idealist bir yazar ve demokratik yaşantılarınızı öğrenmiş bulundum.

Fakat ne yazık ki bu devir insana inanmaca devri değil. Ama

size naçizane dileğim yolunuza ve ideallerinize devam, derim.

Yılmadan devam. 24/06/ 2010 Mehmet İri ”

 

Siz en iyisi Mehmet İri hocayı tanımak için yukarıdaki

satırları bir kez daha okuyun. Isparta'yı üç kuruşluk çıkarına

alet edenlere, “Gerçek yazarını, çizerini, şairini” bilmeyenlere,

yılışıklık yapanları baş tacı edenlere inat, okuyun! 

 

“Isparta'm seni çoğaltıyorum içimde, sana saklanıyorum.

Sen güzelsin, bir gün senin barındırdıklarında güzelleşecekler

eminim” diye düşünüyorum.

 

Ayfer AYTAÇ * ayferaytac.com