Bilir misiniz siz hiç...

Yağmurun inadını bilir misiniz siz hiç,  

Yağmayacağım diyen! 

Kanatları yorgun günün sonunda,  

Kurumuş dala konan garip serçeyi… 

Gecekondunun balçıkla sıvanmış 

Kapı eşiğinde 

Kuru bir somun parçasını kemiren,  

Mendil satan çocukları… 

Kınalı parmakların,  

Çağdaşlığı ve özgürlüğü 

Rüzgârın kanatlarına bırakıp 

Cehaletin pençesinde kıvranmasını... 

Bilir misiniz siz hiç,  

Tanyeri ağarırken soğuk ve rüzgârla,  

Buz kesen sokaklarda 

Göz kapakları ağırlaşmış 

Ve yorgun 

Belki de günlerdir aç,  

Dağarcığında küflenmiş bir ekmeği çıkaran,  

Yaşlı bir ihtiyarı… 

Bilir misiniz siz hiç,  

Ürkek kanatların sarmaladığı,  

Prangalarından kopmuş 

Esir bedenlerin 

Töre baskısıyla sevmediği,  

Birisiyle evlendirilmesini 

Ve 

Çığlık çığlığa kurtuluşu aramasını 

Bir an tereddüt etmeden 

Beton zeminde… 

Bilir misiniz siz hiç,  

Acımasızlığın ortasında 

Eşarbının altına gizlenmiş,  

Saçlarını dağıtırken 

Soğuk bir rüzgâr,  

Yanaklarından süzülen yaşların 

bedeninde 

Küçük buz tanelerine dönüşmesini. 

Bir genç kızın 

Son voltasını atmasını 

Sararmış yapraklara inat,  

Ölümün gölgesinde. 

28.02.2011 ANKARA