Bilmem inansam mı inanmasam mı?

Yıl 1982 İlhan Bardakçı'nın Tercüman'da kaleme aldığı yazıları takip ediyorum.

Yazılarının birini hatırlıyorum; şöyle yazıyor.

İmparator Napolyon’u Elbe Adası'na sürünce gazeteler manşet atıyor

‘Oh hainden kurtulduk’

Bir süre sonra Napolyon Elbe Adası'ndan kaçıyor.

Kaçışı duyulunca bu defa ‘Deli boğa iplerini kırdı’ diyerek manşet oluyor.

Napolyon nihayet Fransa’ya geliyor.

Son manşet belirleniyor ‘Çok şükür kahramanımız geri döndü’

***

Önceki akşam Fenerbahçe- Sevilla maçında olduğu gibi.

Maç sonrası gece geç saatlere kadar ülkemizin dört bir yanı sevinç gösterilerine sahne oldu.

Ya yenilseydi?

Bakın o zaman çılgınlar gibi sevdiğimiz takımı nasıl da yerden yere vururduk.

Şimdi göklere çıkarıyoruz.

***

İnsanın fıtratında var herhalde.

Birincisi yenilgiyi kabul edemiyor.

İkincisi güçlü karşısında boyun eğiyor.

Üçüncüsü ‘Ben’ demekten vazgeçemiyor.

***

Adamın biri yabancı bir köye gider.

Orada cemaatle namaz kılar.

Namaz sona erince hoca önce sol, sonra sağ tarafına selam verir.

Cami çıkışı sorar adam; hocam neden böyle yaptın.

Görmüyor musun der hoca, ağa sol yanımda oturuyordu.

Fıkradır fıkra olmasına da bazı haddini bilmezlere de iyi bir derstir.

Günümüzde sağımız nere solumuz nere karışmışsa bundandır.

***

Her şeyi ben bilirim edası yalnız insanı değil nice imparatorlukları tarihten silmiştir.

Kibir, gurur halkın deyimiyle ‘Burnundan kıl aldırmazlık’ çoğalmıştır.

Çınarın gövdesinde beslenip büyüyüp kendini çınar zannedenlerin haddi hesabı yoktur.

Ayağı yerden kesilenler, her şeyi ben bilirim diyerek ahkam kesenler…

Bu meydanda yalnız ben varım benim borum öter diyenler…

Dağdan gelip bağdakini kovmaya kalkışanlar..

Habislikte şeytanla yarışanlar…

Sonrada kalkıp duruştan onurdan dem vuranlar…

Bakınca daha tüyü bitmedik günahsız çocuklar adına utanç duyuyor insan.

Bu çocuklar kimi kimleri örnek alarak büyüyecekler diye endişe etmekten kendimi alamıyorum.

***

Bize ders verme, akıl öğretme, yol gösterme ben kimim biliyor musun diyenlere.

Her şeyi bilenlere! yani.

Her işten anlayanlara!

Fakat en çok da sırtını ya bir ağaya ya da dağa yaslayanlara…

Oradan seslenenleredir sözüm.

Anlıyor musun beni iki gözüm.