Bilmem ki ölüye mi ağlasam, diriye mi ağlasam

Ne ölüsü belli, ne yaşayanı belli insanlığın,

Ölen ölü, diri olansa "yaşayan ölü"; insanlığın insanlığı tükenmiş,

Bir hercümerç ki, ne ağlayanı belli ne güleni belli insanlığın,

Bilmem ki ölüye mi ağlasam, diriye mi ağlasam...

*    **    *

Dünya ahvaline bakar, bakar da şaşar oldum,

Şaşkınım, perişanım devir insanından fazlaca,

Sızlar vicdanım, akar gözyaşım, bir avuntum yok.

Bilmem ki ölüye mi ağlasam, diriye mi ağlasam...

*   **  *

Çöpe atılan ekmekler dağlar boyunca,

Açlıktan ölünür köşede bucakta,

Zengini geçici aleminde, fakiri dert girdabında.

Bilmem ki ölüye mi ağlasam, diriye mi ağlasam...,

*   **  *

Yuvanın, insanın, insanlığın kalmadı yarını,

Çocuğun yok artık annesi, babası ve de dedesi,

Bir dağ yamacında tek ağaç misali insan.

Bilmem ki ölüye mi ağlasam, diriye mi ağlasam...

*   **  *

Ağlayan ne çok ağlıyor, gülen ne çok gülüyor; bu ne tezat!..

Karmakarışık ümitler, sevinçler, feryat, figanlar,

Dayanılmaz bu gidişe; razı sanki insanlık, hem de kanık.

Bilmem ki ölüye mi ağlasam, diriye mi ağlasam...

*   **  *

Bir fiske ile can verecek aciz Allah kuluna karşı,

Dünyayı yok edecek silahlar yapılıyor habire,

Kim kimden neyi alacak, emanet olan bu dünyadan.

Bilmem ki ölüye mi ağlasam, diriye mi ağlasam...

*   **   *

Su var, bildiğimiz su değil; hava temiz değil,

Ağaçlar küskünce göğe uzanmakta, insanlığa inat,

Toprak ürün verir, yenilir yutulur değil.

Bilmem ki ölüye mi ağlasam, diriye mi ağlasam...

*   **  *

Ölüler ölüler ölüler... Her yerde, her yaşta ve sahipsiz,

Hastalıklar, düşmanlıklar, çaresizlikler, bezginlikler,

Bir ümidi yok yediden yetmişe kimsenin.

Bilmem ki ölüye mi ağlasam, diriye mi ağlasam...