Bin Ah

Bir anda bin ah olsa bu ateş gene sönmez,
Azimette baht-ı mazlûm, n’eylesem de dönmez.

Şad olsa cümle âlem, nefs-i bülgame ile,
Gitmez gönlümden fütur, talihsiz yüzüm gülmez.

Gelmez devran-ı sürur, dinmez gözümde yaşım,
Öyle lâkayıt canan, akan göz yaşım silmez.

Görmedim zevk ü sefâyı, şu fâni dünyada,
Kahra dûçâr olup da acı çekmeyen bilmez.

Aşikâredir cismim, aşikâredir hâlim,
Kimiler zaten bakmaz, kimiler bakar görmez.

Hayf olsun o yare ki uğruna can bahşettim,
Gönlüme nikmetten gayri bir faide vermez.

Her âlemi gezer o zalim, olmuş da seyyah,
Dolanır dağı, bağı mülk-i bîmara gelmez.

Mazlumun ahı, ta Ârş-ı Âlâdan akseder!
Neyse ki ! insafsız olanlar saltanat sürmez.

Ey Doğan bunca ah u zâre muhatâb olan,
Zalimler elbette kahrolur! murada ermez.