Bir başlığı olmasın sensizliğimin!

… kokun içime işledi, sonra anladım;

ben seni sandığımdan daha çok özlemişim meğer

sadece dayanma gücümü kaybetmemek için, kendime dahi belli edemiyormuşum

banyoda bulduğum parfümünün kokusuyla mahvoldum bugün

bilseydim eğer bu kokunun bana seni değil, sensizliği hissettireceğini;

hiç sıkmazdım o parfümü!

dağıldım ben aşkım; seni buldum sandım

ama yoktun!

ben seni hissettiğimden çok daha fazla özlemişim meğer

yokluğunun birden yüreğime karabasan gibi çöküşünü izledim

“an” sadece bir an sana karıştım sandım

ama yoktun!

göz yaşlarım karıştı sensizliğime

…

ağladığım sensizlik miydi, yoksa seni böylesine “gerçek” hissetmem miydi?

bilemedim!