BİR BEN, BİR DE KENDİM...

Bilmem nedendir, yabancı bir ben'le uyanıyorum bazen sabahlara. Çok sık yaşıyorum bunu son günlerde. Hayatın telaş ve yorgunluğunun faturası diye geçiştiriyorum ama...?!?

Dost sohbetlerimizde de yerini sıkça almaya başladı bu başkalaşmalar. Bir çok dostum da şikayetçi aynı yabancılaşmadan. Akıl, ruh ve bedenin ayrılığı gibi bir durum söz konusu, hiç de küçümsenmeyecek şekilde. Aklınız karmakarışık oluyor genellikle. Beyninize hükmedemez hale geliyorsunuz. Asla onaylamam, bu benim başıma gelmez, buna izin veremem, hatta ve hatta "öyle şey mi olur?" dediğiniz herşey öyle alıyor ki sizi kollarına, anlamıyorsunuz bile. Her akşam aklınızla hareket etmeye, eski siz ile uyanmaya söz vererek yatıyorsunuz, her sabah tanımadığınız yeni sizle uyanıyorsunuz.

Gün içindeki davranışlarına şaşırıp kalıyorsunuz tanıyamadığınız kendinizin.Toparlanmak, silkelenmek istiyorsunuz duygular alarm veriyor bu defa. Çocuk gibi hissettiriyor, yeni halleriniz kendinizi. Yeni şeyler öğrenince şaşıran bir çocuk gibi yaşamak, bağlıyor elinizi kolunuzu. Rutin hayatınıza yeni bir nefes katıyor. Eğlence ve mutlulukta tabi. Buraya kadar bir sıkıntı yok. Başınızı yastığa koyduğunuzda, günün muhasebesine başladığınızda başlıyor mutsuzluğunuz . Neden? Nasıl? soruları boğuyor sizi, uyuyana dek... Anlam veremiyorsunuz bu halinize. Kendinizle, kişiliğinizle çatışıyorsunuz.

Kavgaya dönüşüyor bu içsel çatışmalar zamanla. Eski ve yeni siz... Öğretilerimizin kışkırtmaları, daha da sertleştiriyor bu kavgayı. Zarar bilançosu git gide kabarıyor. Ya sabır! diyoruz, inanmasakta sabredeceğimize. Aklı selim davranmak, en iyi fakat uygulanması en güç çare. Unutmamak gerekir ki, kazanan eskisi ya da yenisi, hangisi olursa olsun, mevzu bahis SİZ' siniz... DEĞERLİSİNİZZZ...