Bir Cenin Ağlıyor/Ulviye Ay

"Elfida'yı bilir misiniz? Hani anne karnında ağlayan, bunu duyan dedesinin de annesinden doğacak çocuğunun kız olmaması için dua etmesini istediği, şayet çocuk kız olursa hayatı boyunca çok gözyaşı döker dediği Elfidayı... "

Evet, bilirsiniz... biliyoruz!

Bu bizim toplumumuzun, hatta diğer toplumların da müzmin bir sorunu.

Bu sorun, sanıyorum çözüme hiç bir zaman ulaşamayacak!

Elfida'lar ağlayacak!

Ağlamamalarını diliyorum.

Böyle bir sorunu, yaşayan güzel Türkçe'mizle kaleme aldığı için değerli dost Ulviye Ay'ı kutluyorum öncelikle.

Irzına defalarca tecevüz edilen çocuk denecek yaştaki bir kız çocuğunun dramı akıcı bir dille anlatılmış. Bazı bölümlerde geçişler biraz acemice olmakla birlikte akıcılığa bir zarar vermiyor. Bu da normaldir. Çünkü yazarın ilk romanı!

Ve bunu da ancak konunun uzmanları görebiir.

Romanın yazılış tekniğine pek fazla dokunmak istemiyorum. Önemli olan tema ve akıcı bir dille işlenmiş olmasıdır bence.

Irzına tecavüz edilen genç kız, Elfida, ailesinden ve toplumdan dışlanıyor. Ben, toplumumuzun bu hastalığını anlamış değilim. Bir mağdur, toplumdan ve aileden nasıl dışlanabilir? Elfida, ya da Elfidalar kendi istekleri dışında olan bir olayın suçlusu sayılmaları ne kadar mantıksız?

Bu insanlığa sığmayan bir olay. Eğer dışlanmasa Elfida, barlara pavyonlara düşer mi? Bu, binde bir ihtimal diye düşünüyorum. Hatta, uyuşturucu tuzaklarına düştüğünü de biliyoruz aileden dışanan çocukların. Tabii ki bununla da kalmayıp, toplum içinde her türlü kötülüğü yapabilecek bir "suç makinası" olabiliyor. Ve biz de toplum olarak suç makinası icad etmekte de pek mahiriz...

Değerli yazarın bir romanı daha çıktı yakınlarda. "İlk Aşk Öpücüğü"

Merakla bekliyorum.

Yazarın, yeni yazdığı romanda kendini aştığını düşünüyor, başarılarının devamını diliyorum.