Bir daha bu yolları aynı hevesle yürür müyüm?

Bu şehirde buldum buğday ellerini
Bu şehirde sevdim badem dillerini
Senle unuttum bütün ezberlerimi

Pişman değilim ama göçtüm kederden
Düşman değilim ama çöktüm erkenden

Bir daha bu yolları aynı hevesle yürürmüyüm
Kim bilir ne bekliyor kalırmıyım ölürmüyüm
Ne malum dünya gözüyle bir daha görürmüyüm

Tuhaf buluyorlar bu kaçak halimi
Seninle doldurdum yasak ihlalimi
Seninle kapattım aşk defterlerimi
Pişman değilim ama göçtüm kederden
Düşman değilim ama çöktüm erkenden

Bir daha bu yolları aynı hevesle yürürmüyüm
Kim bilir ne bekliyor kalırmıyım ölürmüyüm
Ne malum dünya gözüyle bir daha görürmüyüm

Ebru gündeş'in bu güzel şarkısı takıldı bu aralar dilime. Bende soruyorum kendime "bir daha bu yolları aynı hevesle yürürmüyüm" diye. Cevabını biliyorum aslında, ama kendimden bile saklıyorum.
Ardından Ferhat Göçer "Gidemem" diyor hücrelerimin her köşesinde.

Bazen daha fazladır her şey
Bi eşikten atlar insan
Yüzüne bakmak istemez yaşamın
O kadar azalmıştır anlam

O zaman hemen git radyoyu aç bi şarkı tut
Ya da bi kitap oku mutlaka iyi geliyor
Ya da balkona çık bağır bağırabildiğin kadar
Zehir dışarı akmadan yürek yıkanmıyor

Ama fazla da üzülme hayat bitiyor bir gün
Ayrılıktan kaçılmıyor
Hem çok zor hem de çok kısa bir macera ömür
Ömür imtihanla geçiyor

Ben bu yüzden hiç kimseden gidemem gitmem
Unutamam acı tatlı ne varsa hazinemdir
Acının insana kattığı değeri bilirim küsemem
Acıdan geçmeyen şarkılar biraz eksiktir

Bi şiirden, bi sözden, bi melodiden, bi filmden
Geçirip güzelleştirmeden can dayanmıyor
Yıldızların o ışıklı fırçası azıcık değmeden
Bu şahane hüzün tablosu tamamlanmıyor

Bir Sezen Aksu klasiği daha. Sezen fanatiği olmama rağmen bu şarkıyı Ferhat Göçer'den dinlemeyi seviyorum.

Her şeyin daha fazla olduğunu, herşeyin üzerine üzerine geldiğini hissedersin bazen, İçin darmadağın, için paramparça, duyguların karmakarışık. Yaşamın imtihan olduğunu düşünürsün. Bir eşikten atlaman gerekir. İşte ozaman sorarsın kendine bu kadar kolaymı gitmek diye...

Paramparça olmuş ruhunu tamir etmeye çalışırsın. Tamir ettiğini sansanda, en ufak bir sarsıntıda daha fazla kırıldığını, daha fazla yüreğine battığını hissedersin. Acıyı yüreğinin en ücra köşelerinde yaşayıp gidemem dediğinde yine sorarsın kendine, bir daha bu yolları aynı hevesle yürürmüyüm diye.

HÜLYA KANATLI / HÜLYALAR