Bir de "İnsan biriktirmeyi" deneyin!

Bir yaz günü, plajda oturuyor, kumlarla oynayan iki çocuğu seyrediyordum.

Her ikisi de, deniz kıyısında, kapılarıyla, kuleleriyle, tünelleriyle kocaman bir kale yapmak için beraberce harıl harıl çalışıyorlardı. Kale neredeyse tamamlanmışken, büyük bir dalga gelip kaleyi bozdu.

Her şey, bir anda ıslak bir kum yığınına dönüşmüştü. Bütün uğraşlarının bir anda gözlerinin önünde yok olduğunu gören çocukların göz yaşlarına boğulmalarini bekliyordum. Ama çocuklar beni şaşırttı.

Ağlamak yerine, ikisi de kalkıp el ele tutuştular ve gülerek kıyıdan biraz daha uzaklaşıp yeni bir kale yapmaya giriştiler.

Çocukların, o anda bana önemli bir ders öğrettiklerini fark ettim. Yaşamımızdaki her şey, yaratmak için üstünde çok zaman ve enerji sarf ettigimiz her karmaşık yapı, aslında kumdan yapılmışlardır.

Sadece baska insanlarla kurdugumuz ilişkiler ayakta sağlam kalabilir.

Er ya da geç, bir dalga gelip, kurmak için yoğun çaba sarf ettiğimiz çalışmaları anında yıkabilir. Böyle bir durum karşısında, sadece yanında tutacak bir eli olan insan gülümseyebilir...

Harold Kushner'ın yazdığı söylenen bu hikâye aslında önemli bir noktaya değiniyor.

Başımıza gelenler ne olursa olsun, her zaman başka bir yolun olduğunu söylüyor.

En koyu gecenin en güzel sabahla aydınlanabileceğini...

Umudun bittiği yerde yeni hedeflerin ve düşlerin doğabileceğini...

Ve arkadaşlığı ve paylaşımı ve azmi...

Ama para değil, "insan biriktirmek" olanlar, hayat denen bu yolda ailesi, arkadaşları, dostları ve sevgilisiyle, kısaca "hayatına ortak ettikleri ve hayatına ortak olduklarıyla" elele, güvenilir, sımsıcak bir ilişki içinde yürüyorlar!

Benim hiçbir zaman bankada üst üste koyduğum param, tahvilim, senetim olmadı. Olmayacak da!

Ama her zaman yanımda olan hayallerim, hedeflerim, öğrenim ve gelişim heyecanım, okuma ve yazma tutkum, sıkı arkadaşlıklarım, önemli dostlarım, beni karşılıksız seven bir ailem ve birbirimizi sevdikçe, paylaştıkça aydınlattığımız kadınım olacak!

Siz de para, araba ya da yat-kat biriktirmenin hayatta tek ölçüt olduğunu düşünüyorsanız, diyecek sözüm yok!

Ancak benim yolum başka... Yunus Emre'nin dediği gibi:

Mal sahibi mülk sahibi
Hani bunun ilk sahibi
Mal da yalan mülk de ylana
Var biraz da sen oyalan!

Benim yolumda parayla harcanan, ortak zevkler için alınan hediyeler, akşam yemekleri, sinema-tiyaro-konser biletleri ve bol bol gülümsemeler vardır.

Arabam yoktur ama sevdiklerim nerede olursa olsun, her yere bir telepatiyle, bir telefonla, bir mektupla ulaşabilirim. Üstelik bütün bunları altınızdaki Porsche'tan çok daha hızlı yaparım.

Evim benim kalemdir. Herkes birbirinin göğsünü bastırıp kırarken, ben evimde sevdiğim insanları ağırlarım. Paylaştıklarım sanattır, hayattır, tecrübe, düşünce ve duygulardır.

Soframa oturan aç kalkmaz. Geniş bir sofradır benimki. Dilenciye de krala da yer vardır. Soframdan kalkanın her anlamda doymasını isterim.

Yatım yoktur ancak bütün nehirler, denizler, okyanuslar benimdir!

Ufkumu sevdiklerimin ufkuna yaslayıp, bakışımı, görüşlerimi ve duyumsamamı alabildiğine genişletir, paylaşımın ego problemlerini ortadan kaldırmasını keyifle izlerim. O pastel renkli ufuk, paylaştıkça büyür, sevdikçe renklenir...

Parasal anlamda zengin değilim, gerçek anlamda yazdıklarım dışında da hiçbir şeyim yok! Ne kadar az ihtiyacım varsa o denli güçlüyüm çünkü!

İnsan her şeyin ölçüsüdür gerçekten de...

İrlanda Kralı Comac'ın sözleri gibi:

Ne çok fazla akıllı ol, ne de çok fazla çılgın.
Ne kendini çok fazla beğen, ne de çok fazla çekingen ol.
Ne çok fazla onurlu ol, ne de çok fazla mütevazi.
Ne çok fazla konuş, ne de çok fazla suskun.
Ne çok fazla sert ol, ne de çok fazla yumuşak.

Eğer çok fazla akıllı olursan, insanlar senden çok fazla şey bekler.
Eğer çok fazla çılgın olursan, her zaman aldatılırsın.
Eğer çok fazla konuşursan, kimse sana aldırmaz.
Eğer çok fazla susarsan kimse seni saymaz.
Eğer çok sert olursan, kırılırsın.
Eğer çok yumuşak olursan ezilirsin.

Başkalarını bilmem. Ancak ben insanım ve "insan biriktiririm"...

Bilirim ki, sevdiğim ve sevildiğim kadarım. Belki bir de yazdıklarım...

Eğer yarın ölürsem, bunların dışında hiç bir şey bırakmam geride!