Bir Demet Sevgi

Öfkeli bakışlarının altında bir demet sevgi bekliyordu. Olmadık yerde kızıyor, kendisine söylenmeyeni üzerine alıp karşı koyuyordu. Kurala uysam şahsileştirip çıngırak çıkarıyor ve hatta beni yanıltmak için ikna edici yalan söyleyebiliyor. Daha geçen haftaydı geciktiğinden yok yazmak zorunda kalmıştım o yalanı denerken. Bu kadar ustaca olunca, kendimden şüphe duymuştum.

"Senin bana garazlığın var "demişti. Onu silsem, diğerleri de isterdi ama yapamazdım ve ona gõre kötüydüm belki de. 

Sonra dün.

Az kendimi oyalayıp hemen yok yazmak istemedim. Az sonra sınıfa girerken gözlerimin içine baktı "yok yazıldım mı ? "Hayır dedim içsel tebessüm ederek. Oh çekti, sırasına gidip oturdu. Tek dostu gõrdüğü arkadaşıyla konuşmaya dalmıştı bile. 

Sınavımı bitirmiş , onları ödüllendirmek için filim açmıştım. Onlar izleye dursun, ben ise yazılı kağıtlarını listeleyerek düzenlemeye koyulmuştum. Hepsini bir arada yapmak kolay değil. . Zamanı iyi değerlendirmem gerekir. Bir taraftan okul işleri, öğrenciler, ki kendimle savaşımım, arkadaş bildiklerim, yaşanmışlıklar, ihanetler, yalanlar, inanç ile felsefe süzgeci ve bir miladi yılın sonu başka miladın başlangıcıdır. .

Hayat bu mudur? 
Hep bõyle miydi? Bilemem. .
Onun mutlu olmasına doğrusu hoşuma gitmişti. Belki kazanırım diye henüz uğraşmadığım bir umuda ışık tutmaktı. Ateş böceğidir her biri ve illa ki kontrol isterler. Ayağa kalkıp bana doğru geldi, izinsiz kağıtları karıştırmak istemesi beni kızdırdı. Koluna dokunarak yapma diyecektim ki "dokunamazsın "dedi ani tepkisiyle. Anlamıştım. .
Bunun altında yatan hoş olmayan yaşadıklarıdır. Aile de şiddet görüyor veya daha başka ve bu davranışı istem dışı tepkimelere yol açıyor.

Daha sonra onunla ikili konuşmaya geçtim. İki arkadaş gibi sohbet ettik. Açıldıkça konuştu, konuştukça iyi hissetti, güven duydu. 

Sorunu tahmin ettiğim gibi ebeveynleri. Boşanmış anne / baba ayrı hayatlar kurmuş. Bu ise top gibi ordan oraya istenmiyor. Yetişkinler, çocuk yaptıktan sonra lüksleri olmamalı.
Sohbet bittikten sonra sevgi ile o kocaman kollarını açıp sarıldı. 
Kucaklaştık ve ben içim cız ederek onu yolculadım. 
Yine düşüncelere daldım. .
Ah şartlar! Ah ben! 
Ah bizler! 
Ah çocuklar! 
Bencil ve "bizde hayatımızı yaşamalıyız "diyen bilinçsiz üreyenler! 
Kutsanmış arzular. .