Bir Filmin Set Arkası İzlekleri / Trileçe

Hepimiz sayısız film izleyicisi olarak çok farklı filmleri ve  türlerini izledik, izliyoruz, izleyeceğiz de. Türk sinemasının ve yabancı sinemaların hayatımızdaki yeri büyüktür. Bir film nasıl çekiliyor, bu sürecin arkasında nasıl bir serüven var diyenler için yazmak istedim. Peki, şimdi bu nereden çıktı diyorsanız, sette çalıştığım dönem içindeki izlenimlerimi sizlere aktarmaya çalışacağım.  

Ortalama 90-100 dakikalık film süresinin arkasında, saatlerin, gecelerin, gündüzlerin, haftaların, ayların olduğunu çoğumuz göz ardı edebiliriz, ediyoruz da. Eleştiriyoruz beğenmeye biliyoruz ya da beğeniyle ayrılıyoruz. Filmin kalitesi ne olursa olsun sizlerin anlık gördüğü sahneler birçok tekrar çekimden ve saatlerden oluşuyor.

Asıl amacıma gelirsek, bir filmi izlerken arkasında nice emektarın sesi, gözü, kulağı olabilirim düşüncesiyle film setinin çalışmalarının fotoğraf ve video çekimlerimi yaptığım süre içinde, biz izleyicilerin filmi izlerken ayırdığı ortalama bir buçuk saatin arkasında set ortamını anlatan uzun soluklu ve zorlu bir süreç olduğunu deneyimlerimle sizlere anlatmaya gayret edeceğim.

1945 yılına ait bir dönem filmi olan “Trileçe” filmininin yapımcısı, Mahmut Özden, yönetmeni Ahmet Sönmez, senaristi Hüseyin Erkan Işıklı, görüntü yönetmeni Durmuş Sorkut, oyuncular Derda Yasir Yenal, çocuk oyuncu Emirhan Oktay, Yusuf Gökhan Atalay, Semra Dinçer ve diğer değerli oyuncularımızla birlikte, sanat yönetmeni, kostüm ve makyaj, ışık yönetmeni, kreyn kamera ekibi, reji, cast ajansı, prodüksiyon koordinaötürü, lokasyon sorumlusu, uygulayıcı yapımcı ve oyuncular, figürasyondan çaycısından ve yemekleri hazırlayan emektarına, araç sorumlularından, jeneratöre, konaklama yerlerimiz otele kadar nice insan bulunmaktadır. Adını sayamayacağım nice emektar insan. İsmini geçemediğim bir hiçbir ekip arkadaşımın kırılmamasını dileyerek...

Film İstanbul ve İzmir’in farklı bölgelerinde çekildi, film çekiminin ekip çalışması olması gerekliliğini film çekiminde çok daha iyi anlıyorsunuz. Çünkü her alan birbirini tamamlıyor birinin aksaması diğerinin gecikmesine yol açıyor. Gündüz yada gece çekimleri çekim platolarının sanat yönetmeni ve ekibince hazırlığı, oyuncuların kostümü, makyajı, sahne ışıklarının hazırlığı, camera çekimlerinde hangi camera şeklinin, lensin kullanılacağı, oyuncu replikliklerinin çalışılması filmin devamlılığının takibi, oyuncuların ve figürasyonların hangi sahnede ne zaman hareket edeceği, bir sonraki çekimin hazırlıklarının bir gün önceden ekibe bildirilmesi, time code ve ses çekimlerine kadar o kadar çok emektar var ki inananamazsınız. Film bitimlerinde jenerikde ne çok isim vardı diye düşünenler için bunu yazmak istiyorum. Çünkü her alanın ekibinde en az 5 kişi çalışmaktadır, her birinin ayrı ayrı görevleri bulunmaktadır. Oldukça kalabalık bir ekiple çekilen her film büyük emeklerin, uykusuz gecelerin ürünü.

Film 2.Dünya savaşı sonrası Türkiye’deki zor dönemlerin yaşandığı bir kardeşlik hikayesidir. Film Türkiye’de başlayıp Üsküp’de bitmektedir, o dönemi anlatan film nasipse sonbaharda gösterime girecek. Kültür Bakanlığı onaylı ve destekli, film de o dönemleri yaşayan bilen veya büyüklerinden dinleyenlerin için bir hoş bir nostalji yolculuğuna çıkılabilirsiniz.

Filmin set arkası çekimlerinde şunu düşünebilirsiniz,  sahne, ışıklar, kostümler, oyuncular hazır geriye deklanşöre basmak kalıyor diyorsanız, yanılıyorsunuz!

Uzun zamandan beri fotoğraf çekiyorum bu kadar seri ve anlık bir çalışma koşturma içinde olduğumu hatırlamıyorum.  Set ve sahne planları ortamları değişirken açılar değişiyor ve fotoğraf makinesinin clik sesi filmin ses amirinin hassas alıcıları tarafından duyulmaması gerekiyor dikkat etmeniz önemli, en iyi açıyı yakalayayım derken filmin çekim kadrajına girmemeniz gerekiyor. Çekim bittiğinde önünüzde işini yapan ekip kadrajınızı kapatabiliyor anlık çekip kenara çekilmeniz gerekiyor. Yani hiçbir şey göründüğü gibi değil! Zorlu ama bir o kadar da keyifli, her sahne bir aksiyon… Bir avcı gibi nerde hangi kareyi yakalarım derdindesiniz ve çektiğiniz her başarılı kare, zaferiniz oluyor.

Her sahnede başka bir yaşamı içeriyor, hayatın içinden çıkıp da gelecekmiş gibi filmin büyüsüne kapılıyorsunuz. Filmin bazı çekimleri platoda, Kilyos’da, Sirkeci Garında, Tire, Birgi ve Alsancak’da çekildi, sürekli bir trafik içinde oradan oraya geçiliyor, benim için çok farklı ve bir o kadar da keyifli bir deneyimin süreci oldu diyebilirim. Ayrıca filmde küçük bir rol denemem de oldu dönem kıyafetleriyle hoş bir deneyimdi benim için.

Yaklaşık set ekibi, oyuncular, figürasyonlarla birlikte 1250’yi geçen kişi çalıştı filmde. Sette herkes kendi işinden mesul ve en ufak detaylar dahi atlanamıyor, uykusuzluk ve yorgunluk gibi olağan durumlar dahi işin aksamasında film çekiminde söz konusu bile değil!

Film şu an montaj aşamasında, sahne planlarının birleştirilmesi, filmin müziğinin bestelenmesi, color diye adlandırılan renk düzenlemesinin yapılması ve daha bir çok aşamadan geçiyor. 35 mm Stüdyo sahibi Ahmet Edebali ve çalışanlarına da kolaylıklar ve başarılar diliyoruz.  

Sonuç olarak her filmin arkasında ki çalışma süreci gerçekten birçok emekçinin ürünü olarak ortaya çıkıyor. Set arkası fotoğraf ve video çekimlerimden oluşan çalışmaların düzenlemeside bittikten sonra filmin gösterime çıktığı gün içinde sergi ve set arkası video gösterimleriyle desteklenecektir. Bu görevde bulunmanın keyfini sanırım filmi izlerken hep birlikte paylaşacağız.

Ve sözün sonu, bir film biter ve ardından birçok anılar ve dostluklar kalır geriye.

Başta filmin yönetmeni Ahmet Sönmez’e ve Trileçe film ekibine dostlukları ve paylaşımları için içten teşekkürler.

Her film yaşanmışlığın izlerinden ve hayallerin gerçekleşmesinden oluşuyor, hepimizin yaşamı bir film sahnesinden farksız aslında. Yaşadıklarımız ve yaşayacaklarımızla.

Film biter. SON

Neslihan YAZICILAR