Bir gün değil her gün...

Öylesine dokunaklı öylesine ağır bir yalnızlık ki bu,

Dokunsam diyorum, cümlelerin titrekliğinden öteye gidemiyorum,

Yarım kalan tümcelerin eşiğinde sensizliğin nefesini bir kez daha çekiyorum içime

Ve gün geliyor oturuyor hayalini perde perde seriyorum,

Hasretin ruhumdaki sancılara gebe çaresizlik oluyor,

Sen oluyorsun bir yanda, hiç tutamadığım ellerin geliyor gözlerimin önüne

Sonra ben oluyorum, çarelerim tükenmiş!

Hak edilmemiş bir sevginin çemberini kıramıyorum…

Susuyorum, susuyorum senin hayalinle sen oluyorum,

Toprağın kollarına uzanıp toprakla toprak oluyorum,

Bir yanım ağır çaresizlik bir yanım sonsuz tutsaklık

Sen kokuyorum, sen oluyorum, senin gibi düşünmek istiyorum

Duruyorum…

Dur durak bilmeyen kelimelerin koynuna giriyorum,

Sana şiirler yazıyorum,

Şarkılar söylüyorum,

Ve hak etmediğin sevgimi

Gökyüzüne sessiz sedasız bir çığlıkla yazıyorum

Bir gün değil, her gün…

Seni çıldırasıya seviyorum

Bir gün değil, her gün…