Bir gün deselerdi ki bana...

Bir gün deselerdi ki bana; anneni kaybedeceksin asla inanmazdım... Bugün annemi kaybettim... Tam iki ay 4 gün oldu bugünle beraber... Günler su gibi akıp gidiyor, canım annemin dediği gibi; Ömürden gidiyor kızım, ömürden’’ Nasıl da doğru söylemiş sevgili Anneciğim canım benim... O yıllarda çok gençtim, ne demek istediğini tam anlayamamışım olacak ki, hayla huyla vakit geçirdim... Olmayacak şeylere öyle üzülüyor ve kafama takıyordum ki. Günlerce... Resmen hasta oluyordum... Onun yanısıra asıl mutlu olunması gereken olaylara ise seyirci kalıyor, somurtup oturuyordum... Her fırsatta mutsuzluktan dem vurup duruyordum... OYSA ŞİMDİ??? HİÇ ÖYLE DEĞİLİM..... Aradan tam 30 yıl geçti... Ve artık küçük şeylerin bile beni mutlu edeceğini düşünüyorum, hakkaten buluyorum da.... Anneciğimin her sözleri, her hareketleri , bana verdiği öğütleri daha dün gibi belleğimde... Anıları capcanlı, sevgis hiç eksilmeden sımsıcak yüreğimde.... YA ÖZLEMİ? TANIMLANAMAZ... YÜREĞİM ÖYLE BİR ACIYOR Kİ, ÇARESİZ ... NAFİLE.... GÖZYAŞLARIM SANKİ BİR PINAR... ENGELLENEMİYOR , ÖNÜNDEKİ BARAJ SETLERİNİ YIKIYOR UMARSIZCA... Son iki ay... Hastanedeki beraber günlerimiz... Her güne yeni bir umutla uyanıyoruz... Ben ve kızkardeşim... Başka da kimsemiz yok ki! Yeni bir umutla uyanıyoruz her gün yeni bir güne... Sabah vizit e gelen doktorların gözlerinde gözlerimiz bir umutla... Annem umutla haykırıyor doktorlara çaresiz bir yakarışla; ‘’ Ne olur kurtarın beni’’ diye... Bir umut belki bir umut... Nafile!!! ANNEM NEFES ALAMIYOR, ZORLANIYOR.... Gecenin bir yarısı... KALP ATIŞLARI ÇOK HIZLI ... YİNE DE ANNEM BİZE GÖRE VAKUR VE DAYANABİLİR, HER ŞEYE GÖĞÜS GERDİ BUNU MU ATLATAMAYACAK SANDIK!!! YOĞUN BAKIMDA CANIM ANNEM... KIZKARDEŞİM İNDİRMEK İSTEMEDİ YOĞUN BAKIMA..’ ’.YOĞUN BAKIM DEĞİL ORASI ABLA DİYORDU. ’’ HAKLIYMIŞ!!! İLGİSİZ PİSİKOPAT BİR DOKTOR ’’ HASTALAR BENİM OYUNCAĞIM BURASI BENİM OYUN ALANIM’’ DİYEN BİR DOKTORDAN DAHA NE BEKLENİR.. .ADINI YAZMAYAYIM MI? İSTERSENİZ YAZARIM DA!!! VE ANNEM ÜÇ GÜN KALDI 4. GÜN ÇIKARTALIM DEDİK OLUR DEDİLER... .KIZKARDEŞİMLE EVE GELDİK ANNEMİN YERİNİ HAZIRLAMAK İÇİN ARDAN BİR SAAT GEÇMEDİ YOLA ÇIKTIK KARDEŞİMİN ARABASIYLA HASTANEYE ANNEMİ ÇIKARTMAK İÇİN, YOLDA TELEFONU ÇALDI KARDEŞİMİN YÜZÜ SAPSARI OLDU NASIL OLUR OLAMAZ DİYORDU SOLUNUMU NASIL DURUR.. .O AN DÜNYAM TEPEME YIKILDI REFLEKSLERİM YOK OLDU DONDUM... HASTANEYE VARDIĞIMIZDA ANNEMİN YATAĞI BOMBOŞTU VE BİR SAAT ÖNCE CAPCANLI OLAN ANNEM ŞİMDİ BEYAZ BİR ÖRTÜNÜN ALTINTA SEDYEDE SESSİZCE YATIYORDU.. .ÖRTÜYÜ KALDIRDIK YAVAŞÇA KARDEŞİMLE BAŞI ARKAYA DÜŞMÜŞ GÖZLERİ KAPALI AĞZI BESBELLİ NEFES ALMAK İÇİN AÇMIŞ OLMALI Kİ, AÇIK KALMIŞ KAPATAMAMIŞLAR.. .ELİMİ USULCA BOYNUNUN ALTINA KOYUP BAŞINI LALDIRDIM SANKİ BOYNU AĞRIYACAK SANIP!! SONRA KARDEŞİM GÖZLERİNİ AÇTI VE ELLERİMİZLE KAPATTIK O GÜZEL ELA GÖZLERİNİ... ARTIK SON YOLCULUĞUNA ÇIKMIŞTI ANNECİĞİM.. .YILLARDIR HASRETİNİ ÇEKTİĞİ GENCECİK OĞLUNUN YANINA, EŞİNİN YANINA... Güle güle annem yolun açık olsun mekanın cennet olsun ALLAHIMIN YANINDASIN ARTIK HUZURLU VE DE MUTLU... Ruhun nurla dolsun... Bir evladın yüreğinden geçenler... .1.10.2010 .....