Bir hayat, bir fotograf

"Nisan al!..."

diye bagirdi komutan. Nisan aldi askerler. Meyve sandiginin ustune oturmus, gozleri bagli mahkuma.

Mahkumu bir direge baglamislardi...

Komutanin havadaki eli yere ineken bagirdi:

"Atessss!..."

Ates edenler isgal askerleri. Komutan Isgal Kuvvetlerinden bir subay. Fesli seyirci? Turk. Arkada seyredenler? Bilinmez. Fotografi ceken? O da bir emir kulu...

Yil? Bilmem ama Izmir'in isgal altinda oldugu gunler.

Mahkum? Bilinmez ama; bizdendir...

Ates eden askerler de, emir veren komutan da, fesli seyirci de kaybolup gitmislerdir...

Ates eden askerlerin, emir veren komutanin, fesli seyircinin coluk cocugu, yakinlari simdi bu fotografa baktiklarinda yurekleri yaniyor, yuzleri kizariyordur...

Havada ki elin inmesini bekleyen mahkumun esi, dostu, cocuklari, torunlari, talukati, akrabasi?...

Onlarinda yurekleri yaniyordur ama, yuzleri kizarmiyordur...

"sehidimiz.." diyorlardir.

Sahi nerededir bu sehidin mezari? Torun, tosun, talukat, soyu, sopu?

Bilen yok mu?

Fotograf: www.milliyet.com.tr