Bir hayvanın yaptığı

Bekir Coşkun günlerce anlattı göbeğini kaşıyan adam ile ilgili serzenişlerini. AKP tarafı hemen damardan girdi her zamanki gibi, bu adam halkımızı aşağılıyor, diye. Bekir Coşkun yine anlattı, halkı aşağılamadığını. Halkın içindeki göbeğini kaşıyan adamlardan rahatsız olduğunu. Defalarca anlattı, yine anlamadılar. Göbeğini kaşıyan adam da anlamadı. Yine Bekir Coşkun'un dediği gibi, kimse de anlamalarını beklemiyordu zaten.

Ekonomik istikrar, fakir fukaraya yardım diline dolanmış insanların. Herşey günlük gülistanlık, enflasyon diplerde. Ama nasıl diye düşünmemiş kimse. Düşünmemiş, araştırmamış, okumamış, görmemiş. Çünkü, böyle yetiştirilmiş, böyle eğitilmiş insanımız. Çünkü, 1980 sonrası askeri yönetim insanların okumasını, öğrenmesini, düşünmesini istememiş. Çünkü, onlara göre okuyan ve düşünen insan, tehlikeli ve potansiyel militandır. Ben, onun için 12 Eylül 1980'den sonra ilkokuldaki sınıfımın kitaplığında Kemalettin Tuğcu'nun, Ömer Seyfettin'in kitaplarından başka bir kitap hatırlamıyorum. Bu kitapların bize öğrettikleri, yoksulluk, ezilmişlik, kadercilikten ibaretti. Böylelikle biz herşeye boyun eğen, kaderimize razı olan, olup-biteni sorgulamayan, düşünmeyen, yorum yapamayan nesiller olduk. Benim gibi üç-beş kişi üzerine geçirilmek istenen bu kimliği yırtarak okuyup, araştırıp, gözlemleyip, düşünmeyi ve yorumlamayı öğrenenlerin ise yine bir yanları eksik kaldı hep. Kötüyü, yanlışı görsek de buna karşı bir eylem yapamıyoruz, harekete geçemiyoruz. Potansiyel militan damarımız hepten kesilmiş, yok edilmiş yani. Görüyoruz ama birşey yapmıyoruz. Böylelikle, tek bir damarın dahi kesilmesi bile bizi diğer insanlardan ayırt etmiyor maalesef. Biz de koyun sürüsünün içinde bir kara koyunuz ve sürünün içinde kaybolup gidiyoruz.

Onun içindir ki; kendini biraz olsun aşmış, biraz olsun gözlerini aralamış, biraz olsun düşünebilen, yorumlayabilen diğer insanlara sesleniyorum. Benim şu düşündüklerimi bir de sen düşün ve yorumla lütfen. Böylelikle, bizim gibiler için tek eylem silahımız seçimleri boş geçme:

-Sakın ola bu ekonomik istikrar dediğin, 1983 yılında Turgut Özal hükümeti ile temelleri atılan ve 20 yılda yapılan özelleştirmenin tam iki katı fazlasının son 5 yılda yapılması ile sağlanmış olmasın. Yani, bu ülke bizim evimizse, birileri bizim evin eşyalarını 5 yıldır yangından mal kaçırırcasına satarak geçimimizi sağlıyor olmasın. Evdeki eşyalar bitince aç ve donsuz kalmayalım!

-Hadi bu kafana yatmadı diyelim (araştırıp düşününce yatmaması mümkün değil gibi ama) , eğer ekonomik istikrar satışlardan gelen parayla sağlanmadı, yatırım ve üretimle oldu diyorsan, bu yatırımlara, açılan fabrikalara (eğer açıldıysa) çalıştırılmak üzere yerleştirilen işgücü yurt dışından gelen insanlardan mı sağlandı? Şu anda ülkenin en yüksek işsizlik rakamına nasıl ulaşıldı? Bu kadar yardıma muhtaş insan niye var?

-Yardıma muhtaç insanlara yardım ediliyor, onlara oy için değil insanlık için devlet adına yardım yapılıyorsa, dünyanın vergiden dolayı en pahalı benzini, en pahalı doğal gazı, en pahalı telefonu (iletişim hizmetleri) niye bizde? Pırlanta almaya parası olan zenginden 0 KDV alınırken, ekmeğe muhtaç insandan gıda alışverişinden niye KDV alınıyor? Bu kadar vergi yükü ile bu yardımları aslında biz mi dağıtmış oluyoruz? Halka kaşık ile dağıtılırken bu arada kepçeyle kimleri doyuruyoruz?

-Meydanlarda 'açtırmayın ağzımı bak küfür edeceğim ha!' diye çıkışan, halkın içinde vatandaşı 'ananı da al git' diye kovan, Davos'ta rest çeken bu ilahi şahıs, Pkk-Dtp ilişkisine, meydanlardaki 'Biji Apo' gösterilerine, halkı, milleti, memleketi parçalama niyetli hareketlere karşı niye gıkını çıkaramıyor? Niye, niye niye?

Daha okuyup, görüp, düşünüp, yorumlaman gereken o kadar çok şey var ki; istersen hiç kendini üzme ve boş yere düşünüp de kafanı yorma. Eskisi gibi yat kulağının üstüne, şimdilik rahatına bak. Rahmetli bir hayvan vardı eskiden, asil bir at. Biri üzerine biner binmez onu anlamış ve üzerinden atmıştı. At bile binicisini seçer. Ama bize kim binerse binsin farketmez.

Fotoğraf www.milliyet.com.tr'den alınmıştır.