Bir hoş oluyorum seninle

Öyle güzel ki kollarımda seni uyutmak. Beş duyumun yeniden keşfi gibi sayende başıma gelenler. Hatta bir altıncısı ekleniyor; hissediyor, duyumsuyorum dünyayı. Dokunuyorum mesela; her santimine değmeye çalışarak. Sana her dokunuş iç huzurumu arttıran bir eylem!
Görüyorum seni; göz alabildiğine dolduruyorsun ufkumu. Senden gelip sana gidiyorum. Gözlerindeki ışıltıyı seyretmek ve bunda benim payımın olduğunu bilmek, ne büyük mutluluk!
Kokluyorum seni. Gecenin ortasında gözlerimi aralayıp göğsümdeki saçlarını koklamak nedir, biliyor musun? Huzurun daha ötesi kalmıyor o an.
İşitiyorum ya sesini; telefonda, bir kapının ardından ya da "Ne içmek istersin?" diye sorduğunda. Ses tonundan ne zaman muziplik yapacağını kestirmeye çalışıyorum. Ya da "Bu son görüşmemiz" derken bana, gözlerin yalanlıyor ya seni; ben anlıyorum. Merak etme, kolayını buldum ben; haberleri gözlerinden alıyorum..
Bir de yiyebilsem seni. Şöyle yahnini yapsam mesela. Ellerinle pişirdiğin o güzelim balıklar gibi olmaz elbet ama nede olsa "Sen" varsın menüde; "Olmazsa olmaz"ım.
Altıncı hissi de edindim sayende. İspanyolca kursunda kaç öğrenci olacağı, o çetrefilli soruların cevapları; yok 12 bilyeyi üç kez tartıp farklı olanı bulmaca, ne doğru ne yalanı söyleyip cellatın elinden kurtulan bilge, ve diğerleri.. Kafam o kadar çalışmaz benim! Sen varsın ya hayatımda; hissediyorum, malum oluyor, o kadar. Senin hoşuna gittikçe daha bir medyumlaşıyorum. Ve bu hallere geliyorum. Dünyanın en duyarlı, düşünceli, veren, haddini bilen adamı oluyorum sayende. Uyurken mesela; kollarımda sen, gözlerimi bir daha açmamayı diliyorum. Yarın başkasına kayar diye gözlerim, kör olmayı istiyorum. Başkasını kahkahası mutlu eder diye gönlümü, sağır olmayı. Bir hoş oluyorum işte!..