Bir Kadın Vardı

Bir kadın vardı, kirpik uçlarından dudaklarına inmek en az üç gün sürerdi. Dudakları yangın dudakları infaz. Beni ne zaman öpse, aklım yüreğime, yüreğim ise ellerinde titrerdi ve gözlerinde iki tane ton. Birisi masal diğeri ise gerçek

Ve yeşil o günlerde çok eğlenceli bir renkti. Kelimeleri vardı. Cümleler onun kelimeleri içlerinde titrerlerdi ve harfler, bilirim ağzından çıkarken nemli, heceleri endişeliydi. Sesleri vardı. Beni en az üç notada severdi ve şarkıları, o konuşunca en güzel yerlerinde bütün melodiler sona ererdi.

Bir kadın vardı dostum, ellerinde depremler, saclarının hammaddesi bir meleğin sesiydi sanki. Ensesinin üzerine düşen gölgesinde dinlenmek ,o hazzı yaşayabilmek, benim her halimin en dingin büyüsüydü. Alnının üzerinden sızıp göz altına kadar inen tek teli için, çok ama çok uykular katlettim ve ben o cinayetlerin hepsini maalesef ki kararmış göz torbalarımın üzerinde onunla birlikte seyrettim.

Bir kadın vardı işte sevilmek içindi ama kendini yitik bir şehre terk etti. İçinde uyku hapları, içinde antidepresanlar, kişisel meseleleri bütün kimyasal hapları bünyesine misafir etmesine yetti. Yaşadığı belirsizlikler, kendimi kendisine zehir etti. Kendini cevapsız telefon aramalarına geç kalışlarının içinde fark etti ama özlenmekteydi

Bunu biliyor olmanın verdiği düşünceyle içinde beklemek yüreğine akan her şarkıya denk geldi mi mutlaka iki kez üst üste dinletirdi.

Zaten ensturmanlar o kadar mühim değildi ki bütün notalar hep aynı şeyi söylerdi. Dinlediği her melodide yüreğine akan her notada buram buram seni özledim derdi. Onu sokakda görenler bir çift bakışın getirebileceği bütün intiharların eşiğinden dönerdi. Beni böyle yalnız beni böyle ıssız beni böyle suskun bir hayata yuvarlayarak ardına bile bakamadan çekip  gitti ama biliyordu. Yüzümde yüzünü görecek olmanın eminliği, içinde bana sağlığım hakkında güzel şeyler

Ama bir kadın vardı tarihin en büyük yalanını gözlerimin içine baka baka söyledi

Kendine iyi bak görüşürüz. . .

Eyvallah . . .

CÜNEYT KALYONCU