Bir öğretmen M.Nuri Yüncüoğlu vardı

Emekli Öğretmen Mustafa Nuri Yüncüoğlu aslen Kilisli idi. Sevgili Yüncüoğlu 1930'da Kilis'te doğdu. Büyükbabası Süleyman Bey, devrin önemli müzik adamlarından ve Karagöz ustalarındandı. Babası Abdülaziz Bey, Hafız Burhan ayarında bir sese ve engin bir müzik bilgisine sahipti. Ortaokuldan sonra Bolu Erkek Öğretmen Okulu'ndan mezun olmuştu. Çalışkan ve üretken bir öğretmendi. Tam 30 yıl öğretmenlik yaptıktan sonra emekli olmuş. İlkokuldan beri şiir yazıyordu. (  Kilis Postası /  10 Şubat 2015 ).

Onunla birlikte Isparta, Eğridir, Göller yöresi, Afyon, Kütahya, Simav, Domaniç, Tunç bilek, Manisa, Salihli, Aydın, Nazilli,  ve  Muğla / Bodrum gibi il ve ilçelerde yapılan şiir günlerinde hep birlikte olduk. Kim zaman da aynı odayı paylaşıyorduk. Elinde çok sağlam bir fotoğraf makinesi vardı. Hep deklanşöre basar, bir hatıra bağlamında fotoğraflarımızı çekerdi. Sonra fotoğrafları bize dağıtırdı, bir kuruş bile almıyordu. Deyim yerindeyse bonkerdi… İyi bir fotoğraf sanatçısı idi. Bu konuda geniş bir Foto arşivi vardı. Bunlar benden hatıra olsun diyordu. Geçenlerde bana gelen “ DÜNYADA KİLİS” dergisinde  (S:172, Mayıs- Haziran 2015) .Onun vefat ettiğini üzülerek öğrendim. Heyhat dedim. Demek ki M. Nuri Yüncüoğlu da kıratına binip uçup gitti aramızdan.  Hem de  bizlere  haber vermeden.. Öncelikle Allah gani gani rahmet eylesin. Başta ailesi olmak üzere tüm sevenlerine başsağlığı diliyorum.

Sevgili Yüncuoğlu’nun bir iki mektubu vardır bendi. Bunlardan biri 9.8.2001 tahinde kendi el yazısı ile yazılmıştır. Sevgi dolu bir mektup. Mektubun giriş bölümünde aynen şöyle yazıyor:

GÜLER yüzlüm açık sözlüm Aydın’ımın Efesi

Seninle ben gurur duydum, hayran ettin herkesi,

Mert tavrınla gönül alır, hal ve hatır sorarsın

Dostlar seni aramasa, sen dostları ararsın

Ben hiç sormam GÜLER kimdir, nedir ve neyin nesi

Tek bildiğim bir şey varsa: ( odur) kalbimin efendisi…

Sevgili dolu mektubunda Domaniç’te ki Hayma Ana ( 22 -24 Temmuz 2001) ve İbrahim Hakkı Bursevi’ den de söz ediyor.  Kültür yüklü bir öğretmendi… “ Ben bu şiiri size sabah namazından sonra dua ederek yazdım” diyor. Temiz yürekli ve inançlı bir insandı…  Mektubunun son bölümü şöylece bitiyor:

 “ Abdülkadirciğim, ben şimdi Büyük Çekmece’de yazlıktayım.  5- 10 gün sonra bir yjrt gezisine çıkacağım. Klis, Gaziantep, Şanlıurfa ve Mardin tarihi, doğası  ünlü yerlere  gitmek istiyorum. Dönüş’te Eylül’de yine İstanbul’a döneceyim.  Aydın’a İzmir’e de gelmeği düşünüyorum. Tabi Allah kısmet ederse. Size son bir dört daha armağan ediyorum:

Bahçemde gül açmazsa bülbül konmuş neyleyim,

Kırılır sırça köşküm gönlüm nerde eylerim.

Gül açsın, bülbül ötsün eğlenelim, coşalım,

Bir ömrü beraberce dostlarla paylaşalım.

2004 yılında yapılan bir şarkı zözü yarışmasında, finale kaldığını da  biliyorum. Bestelenebilecek  birçok şiirleri  vardı. Bunların  çocukları tarafından  bir kitapta toplanmasını  diliyorum. Güzelim bu eserler  tozlarda veya  sandık  diplerinde  kenarda,  köşede  kalmasın...

Onun ölüm haberini Kilis Postası ve İstanbul’da 23 yıldır yayımını gururla sürdüren “Dünyada Kilis” Dergisinden öğrendim. Kilis Postası gazetesine göre 14 Aralık 2009 ‘da aramızdan ayrılmıştır… Vefatının 6. Sevgili meslektaşım M. Nuri Yüncüoğlu’nu saygıyla ve rahmetle anıyor, başta ailesi olmak üzere tüm sevenlerine baş sağlığı diliyorum. Dünya’da Kilis mensuplarına selam ve saygılarımı gönderiyorum.

Abdülkadir  Güler 

24 Aralık 2015- SÖKE