Bir parça ekmekle birazcık peynir!

Anam birimizi bakkala gönderirdi. Bir ekmek, 100 gram beyaz peynir alırdık. Yanına cay. Peynirden ufak bir cimcik, ekmekden büyük lokma, çaydan bir fırt karnımızı doyururduk.

Bazen kaçamak yapıp, peyniri biraz büyükçe bir parça almaya çalışırsak, hakkı yenen biri elimize vururdu.

Bu arada okulda bize bir şarkı öğretirlerdi:

Bir parça ekmekle birazcık peynir,
Ikisi beraber ne güzel yenir,
Mideni hiç yormamalısın,
Biraz da perhiz et hiç fena olmaz?

"Mideni hic yormamalisin..." bölümünde, MIIIII-DEEEEEE-NIIII diye uzatirdik.

Bu sarkiyi, ya Ziya Gokalp Ilkokulu veya Ataturk Orta Okulu'nda ogrendik. Okul arkadaslarimizin hemen hepsi bizim mahalllelerden. Bilemedin en kabadayisinin evinde 100 degil de, 150 gram beyaz peynir sofraya konurdu.

Peki bu sarki neyin nesiydi? Ulan; biftekler, pirzolalar yiyip de, asiri kilodan hastahanelerde tedavi mi goruyorduk? Hepsi ip gibi, suzum suzum suzelen insanlara sen nasil (biraz da perhiz et hic fena olmaz) der, hem de bunu sarki olarak ezberletirsin?

Herhalde buyuklerimiz, "cocuklarimiz uzulmesinler..." diye, bizim ne kadar saglikli buyudugumuzu bize sarkilarla sazli-sozlu anlatiyorlardi...

Biraz once karpuz ve peynir yedim. Bir dilim de ekmek. Kimse lokmami saymadan...

Aklima sarkim geldi:

Bir parca ekmekle birazcik peynir,
Ikisi beraber ne guzel yenir,
Miiiii-deeeee-niiiii cok yormamalisin...
Biraz da perhiz et hic fena olmaz.