Bir pazar kahvaltısı

Bütün bir haftanın koşuşturması, stresi, yoğunluğu ardından bir pazar kahvaltısı organizasyonuna dahil olmak haftasonu planlarının arasında olabilir. Hiç tanımadığınız insanlarla bir araya gelecek olmak, üstelik organizasyonun amacı doğrultusunda katılımcıların çoğu ile ortak konu üzerinde buluşmuyorsanız, bu kahvaltı ilginizi çekmeyebilir. 

 

Organizasyonu düzenleyenler Çizgi Diyarı yöneticileri, katılımcılar, çizgi roman yazar ve çizerleri. Benim bu dünya ile  tanışmam, bir kaç yıl öncesine dayanıyor. Küçük çaplı yemeklerinde, toplantılarında, hiç ilgim olmadığı halde, oturup merakla dinleyip, sohbetlerine katılıp keyif aldığım güzel insanların diyarı. Ortalama yaşları 45-50, bunu neden belirtiyorum; küçükken hepimiz çizgi roman okumuşuzdur, kitaplarının arasına koyup, gizli gizli okuduğunu söyleyen bir nesil de var. Süper kahraman filmlerini hala bile ilgiyle, severek izliyor bir çoğumuz. 

 

Peki bunların yaratıcılarını, ilk çizgiye düşmüş suretlerini, sonrasında daha kaç çizerin, kaç kahraman yarattığını, çizgileriyle, konusuyla bize nasıl farklı dünyalar sunduklarını merak edip takip ettik mi? 

 

Çocukken, yakalanmayı göze alarak okuduğumuz çizgi romanlarımız, büyüyünce sadece çocuklarımıza vermeyi uygun gördüğümüz masallar olarak raflarımızda mı kaldı? yada elimizden ne zaman çıkardığımızı unuttuğumuz anımız mı oldu?

 

Güzel güneşli bir pazar kahvaltısında, bir araya gelmiş, belki birbirlerini ilk kez görmüş yada bu çizgi diyarı ailesinin yeni ferdi olmuş insanlar, aynı konudan, ortak duygularla, sevinçle ve hala çocukluklarındaki aşkı terk etmeden heyecanla konuşuyorlar. Konu çizgi romanın dünü, bugünü ve geleceği. Forumu ayakta tutanlar, Çizgi Diyarı'nın gönüllü kadrosu. Tamamen kendi imkanları ile forumlarının devamını sağlıyorlar. Elinize geçmesi mümkün olmayacak çizgi romanları, sevenleri için tarayıp, çevirip, temizleyip balonluyorlar. Fırsat buldukça değil, fırsat ve zaman yaratarak organizasyonlar düzenleyip sık sık bir araya geliyorlar.

 

Çocukluğu çizgi romanla, gençliği klasiklerle, olgunluğu felsefe ve tarihle geçirip orta yaş sonrasında 'zaman bulamıyorum' deyip hiç okumamakla eşleştirdik. Elbette insan değişir, her yaş ayrı hobisini geliştirir. Bir zamanlar keyif aldığı, kendi dünyasını aydınlattığını düşündüğü çizgiler, yazılar artık aynı duyguları hissettirmiyor olabilir. Belki büyüdüğümüz zaman yani şu anda, bu çizgilere bir şans verip elimize almalıyız. Okuyup inceleyip çocukluğumuzda yakaladığımız duyguyu, yetişkinliğimizle pekiştirip daha fazla farkında olarak tadına varabiliriz.