Bir sürü doğru söyledik ama..

“Hayallerimin öldürüldüğü gün birine aşık olmuştum.

Bazen öyle olur; her şey üst üste gelir ya...

insan olmasaydım, katil olurdum.

Çünkü sahici bir sarsıntı sahte bir dengeden iyidir.  

Binlerce ceset, binlerce katil ve birsürü evlilik gördüm.

Seni, intihar etttiğim gün tanıdım olum.

Seninle o gün barıştım.

Şimdi sadece geceleri yapayalnız ve yalınayak anlayabildiğim şeyler var.

Şimdi benim de yalanlara inanmaya ihtiyacım var,

bütün çaresiz insanlar gibi, dağılan bir okul gibi.

Acılarımız da birbirine benziyor artık olum.

Birbirine benzeyen parmaklar gibi; ama her birinin eşsiz bir izi var.

Bazen gözlerim doluyor karanlıkta,

fısır fısır konuşmaya başlıyorsun kulağımın dibinde, hiç susmuyorsun.

Ağlamama asla müsade etmiyorsun.

Her şey affedildi diyorsun.

Hiç ayrılmayacağız diyorsun.

keşke hep yanımda olsaydın diyorum öyle konuştuğunu duyunca.

Bu kış çok kar yağar belki beraber kayboluruz diyorsun sen bana.

Ama kar taneleri birbirine benzemez ki olum.

Cesetler de benzemez.

Ama bir cinayet başka, bir cinayeti hatırlatır her zaman.

 Koşan atlar, düşen atları hatırlatır.

Yağmur yağar, durur, tekrar başlar,

yanlış yolda yürümek doğru yolda beklemekten iyidir. 

Beşikten mezara kadar. 

Karanlıkta herkesle çarpışabilir insan.

Yalan mı söylüyorum sana?

Affet beni olum, affet!. .

Bir sürü doğru söyledik ama hiç burnumuz kısalmadı ki olum.”