Bir taraf hep daha fazla seviyor

Acıyor değil mi, öyle çok acıyor ki, kimse farkına var mıyor canınızın yandığına. Madem acı çekecektik, niye aşık olduk ki, madem sevilmeyecektik, sokağa atılan köpek yavrusu gibi kimsesiz kalacaksak niye aşk var ki, 

İnsan severken farkına varmıyor yavaş yavaş aşk gemisinin su aldığını.

Seven insan hissetmiyor her sarıldığında kalbine bir hancer daha yediğinin.

Aşık insan göremiyor güneşin batmak üzere olduğunu ve gecenin soğuktan insanı tir tir titreteceğini. 

Sev dediler, aşık ol dediler, mutlu olursun dediler, dediler dediler...

Kalbimin kor alevlerde yavaş yavaş yanacağını bilseydim sever miydin.

Dinler miydim bana akıl verenleri, dinler miydim bana körü körüne sev diyenleri...

Demek ki benim kadar sevmemiş beni seven

Demek ki benim kadar yanmamış o kişi. 

Demek ki aradığım kişi o değilmiş. 

demek ki yalnız ben sevmişim ikimizi.

Bunların hepsini yaşayacaksın. Seveceksin hem de çok, deliler gibi, hiçbir şeyi görmeyecek gözün, keşke o da seni bu kadar çok sevse. senin ona baktığın gibi bakabilse gözlerine, ellerini tuttuğunda titreyebilse kalbi. Ama olmuyor be.. Hep bir taraf daha fazla seviyor. Hep bir taraf daha çok üzülüyor. Bu yüzden kendi sevginden hep emin olacaksın ama karşı tarafın seni sevdiğinden hiçbir zaman emin olamayacaksın. Sen sev kardeşim. Sen sevmekten vazgeçme. Acısa da, canın yansada yine de sev. Sevmeyi unuttuğun gün bilki zaten ölmüşssün. 

Bak etrafına kimse mutlu değil, neden biliyor musun çünkü sevmeyi bıraktılar, sevmenin ne demek olduğunu unuttular. Sen sen ol sakın sevmekten vazgeçme.