Bir tüy dönüyorsa şimdi havada...

Aşk sandığın; havada dönen bir tüydü be adam...
Vurulduktan sonra dahi gökkubbede hala can canandaymışcasına kalan...
Aldanma... düşecektir elbet asılı kalan, biraz zaman...

Derlerse ki; "et ile tırnak ayrılmaz"... yalan...
Bak gör... ihtiyaç olan, burada da sadece biraz zaman...

Büyüdüğünde "olmaz" denen şeyin, asıl olmazlar olduğunu göreceksin sen de, az bekle...

Aşkı mı soruyorsun?...
Ona; "ölümsüzdür" derler...doğrudur...
Sadece sırçadan fanusta, rüyalar gördüğün zaman...

Ah o vakitler...
Sevdadır dudaklarımızı kanatan tek hece...
O sırça evin içinde; ne güz vardır, ne de gece.. güneş ise hep tepede...

Karlı yollarını aydınlatan ışık; şimdi yaşlı bir hayal olmuşsa gözlerinde... direnme...
Boşuna bu harcanan zaman...neden kendine ettiğin bu işkence?
Geldiyse o an; ne et kalır, ne de tırnak... inan...

İçten içe, başlangıçların hep sonlar içinse sende...
Hatta kaderine, korkuları yakıştırmışsın daha yaşanırken o ilk durakta, o ilk hece...

Vurulduğunda kanadının altından akan iki damla kana rağmen, bana "bak orada uçuyor işte" deme...
Bilirim az da olsa ben de...yaşamıyor olsa da artık serçe; vurulmuşken kalabilir bir süreliğine öylece...

Kaldır da o güzel başını, bak biraz olsun göğe... ve kısa bir anlığına dahi olsa; benim için dönen o bir çift tüyü hatırla...

Aşkım...
Aşk dediğin bir yenisine ulaşana kadar yazdığın hikayen olmuşsa hayatında...
Geçmişi unut...
Artık durma, asıl küreklere be adam...gök kızılken henüz, düş yola...
Haydi heyamola....

Sevgi ve ışıkla,
Ayna

Kasım 2007