Bir varmış bir yokmuş..

Bir varmış bir yokmuş..

Evvel zaman içinde üç tarafı denizlerle çevrili, güzel ve yalnız bir ülke varmış. Dört bir yanını düşman kardeşler sarmış.. konumu itibariyle etraftakilerin ağzını sulandırırmış. Barış ve huzurun yılmaz savunucusu olduğundan, dışarıda da içeride de sükunetini korur; kimselere bulaşmazmış.

Bu ülkenin kültürel derinliği, doğal zenginliği, insan kaynağı yerli yerindeymiş.. yalan dünyanın sahte ve fakat bir o kadar da gerçek cennetiymiş bu diyar ama nedense; mütemadiyen, cehennem hissi verirmiş içinde yaşayanlara.oradakiler özünde iyi insanlarmış aslında ama ortam kötüymüş. Bireysel/toplumsal/siyasal hedef daha müreffeh, daha özgür, daha mutlu olmakmış. Gelin görün ki; türlü engeller  hep ve her seferinde başka şekilde karşılarına çıkıyormuş. Yine de hedefe giden yolda kararlılıkla ilerlemeye devam ediyorlarmış/öyle sanıyorlarmış/bununla avunuyorlarmış.

Hedeflenen/idealize edilen savaşların, açlığın ve sefaletin olmadığı bir dünyada ilkin siyasilere ve askerlere gerek kalmaz. onlar sözümona bu uğurda çalışırken beri yandan böyle bir dünyanın en büyük engelidirler. Her insan gibi her kurumda kendi varlığını vazgeçilmez kılmayı tercih eder.

Her insan önce ve sadece kendi dirliğini, güvenliğini, rahatını düşünür ve bunları geliştirmeyi amaçlar. Duyarlılığı bununla sınırlıdır ve bu sistem için çok kullanışlı bir durumdur.

Her sorun çözülebilir niteliktedir; yeter ki; daha kullanışlı yeni bir sorun bulunabilsin.

27/9/2012 [yarım kalmış]