Bir yastıkta kırk yıl

Yaşı kemale ermişti artık, altmışlı yılların Türkiyesinde. Evlenmesi lazımdı . Haber salındı konuya komşuya tanıdık kim varsa kız bulacaklardı delikanlıya,aranılan kız onun köyü gibi adında başka bir pınar olan köyden çıktı. Beğendi gösterdikleri kızı, evlenmek istedi,lakin kız evlenmek istemiyordu bizim delikanlıyla, zorlada olsa babası verdi kızı. Soğuk bir aralık ayının dördünde bir sobası,bir divanı bir de tahta masası olan küçük odalarında bir yastığa baş koydular ta ki soğuk bir mart sabahı ebediyete göçünceye dek ihtiyar delikanlı.Yoksulluk hep yanıbaşlarındaydı ama öyle sevgi doluydu ki herşey yoksulluk ve parasızlık ayıramadı onları. Yıllar içinde dört çocukları oldu, lüks içinde değil ama sevgi içinde büyüttüler çocuklarını.Tektaş pırlanta alamadı belki karısına ama kırda gezerken bulduğu çiçekleri getirdi her evlilik yıldönümlerinde.Bu gün onların evlilik yıl dönümleri fakat artık çiçek getiremez ihtiyar delikanlı çok sevdiği karısına, karısını bekliyor olacaktır mezarının başına.