Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

17 Haziran '07

 
Kategori
Anne-Babalar
 

Bir zamanlar benimde babam vardı...

Bir zamanlar benimde babam vardı...
 

Bir zamanlar benimde babam vardı...
Herkesin babası; kendi gözüne, yenilmez savaşçılar gibi görünürdü çocukken...Hep savaşırlardı, hayali düşmanlarımızla. '' Benim babam bütün düşmanları yener...'' diyerek, sokakları arşınladığımız bütün zamanlardı.!
Her sabah biz; henüz uykudayken, annelerimiz uğurlardı onları savaşlarına...Bize göre, düşmanlarla savaşmaya gitmiş olurlardı. Ama onlara göre, hayat zaten bir savaş değilmiydi ? Ve onların savaştığı düşmanlar, gerçek hayatın içinde aramızda değillermiydi ? Bizim dünyamız çok daha genişti, babalarımızın dünyası ise sadece bizlerle sınırlı değilmiydi ? Bizim dünyamızda; babalarımız her düşmanı yenerken, onların dünyasında hep yenilmezlermiydi ? Eve dönüşlerinde; hep kahraman olarak karşılayan annelerimizken, aslında onların bir güne daha yenildiğinin farkında olmayan bizler değilmiydik ? Zaman; bu derece acımasızken, hayata gülen gözlerle bakmamızı sağlamaya çalışan, babalarımız değilmiydi ? Onlar, ne savaşlar vermişlerdi zamana karşı. Zaman bize, sadece büyümemizi sağlamıştı hep...Babalarımız yeniliyordu aslında; bizler, onların zaferler kazanarak döndüklerini bildiğimizi sanarak..!
Evet, benim babam da savaşçıydı. Sabahtan akşama kadar savaşır, eve döndüğünde kapıda karşılardık. Zaman onu çok yormuştu, ben ve kardeşlerim bunun farkında değildik. Annem biliyordu belkide ? ama, o bizden saklıyordu. Çünkü; savaşlar kazanıldıkça, ganimetle dönülürdü..! O ise, ganimetlerini saklıyordu. Onun ganimetleri, sadece hüzündü. Hüznü yüzünden okunurdu herzaman. Bizler, bunun sebebini bilemezdik. Çünkü, henüz küçüktük...Ben bu yüzden, ona kızardım inceden. Babam beni sevmiyor derdim. Ama, bilmeden...Bir baba evladını sevmez mi ? Evet, o beni sevmiyordu bana göre. Ya ona göre ? Ben bunları anlayamadım hiçbir zaman. Ta ki, ölümün kaçınılmaz oluşunu anladığım zaman...Babama; en fazla ihtiyacım olduğunda, o benim yanımda olamadı hiçbir zaman. Hep benden uzaklardaydı, yada bana uzak...Şu an olduğu gibi.! Babalar sevgisini belli etmez derlerdi. Bunun gerçek olduğunu dahi bilemedim...Belki o da, pişmandır şimdi. uzaklarda...Ama, bunun bir faydası olmaz artık. Hem bana, hem babama...Çünkü zaman, benide yakınlaştırıyor babama. Keşke; o benim yanımda olsaydı da, savaşlar kazanamadığını görseydim. Belki de; '' benim babam tüm düşmanlara yeniliyor! '' diyebilmeyi, istiyor olsaydım.
Benimde bir zamanlar babam vardı...Şimdi yok.! Ama hayat devam ediyor, ben de baba olduğum zaman, belki de babamı daha iyi anlarım. Neden beni sevmiyordu ? demeden önce, babamı anlamış olmayı isterdim...Tüm babaların, babalar günü kutlu olsun...
'' Babalar günün kutlu olsun Baba, ben henüz baba olamadım. Sadece bunu bilmeni istedim...''

 
Toplam blog
: 122
: 2970
Kayıt tarihi
: 26.03.07
 
 

Ankara Doğumluyum... Yazı yazmayı, çizmeyi, okumayı, izlemeyi, dinlemeyi, vb...vb... seviyorum. Bodr..