Bireysel korkaklığın, kitlesel saldırganlığı.

Yanında kimse olmadığı zaman munis bir kedi görünümü sergiliyen insanlar, bir araya geldiklerinde niçin saldırgan canavarlara dönüşüyorlar. Bir başına kaldıklarında alttan alma şampiyonu olan, yalakalıkta sınır tanımıyan, sen büyüksün abi tezgahlarına yatanların bire bir ilişkilerdeki bu ezik, teslim olmuş, güce tapan davranışları, bilinç altlarına yapışmış, kökeni çok derinlerde yatan korkularıyla ilintilidir. 

Geriye dönük bir bir tedavi gerektiren bu marazi davranış biçiminin , kendi sorunlarının üstesinden gelmek için çizdiği yol, bir araya gelerek korkularını represe etmek ve bu beraberlikten sağladıkları sinerji ile, içlerindeki korkukuyu çevrelerine projekte etmektir. Toplu saldırganlığı bir tür terapi biçimi kabul eden bu munis kedilerin, kendilerine tedavi için seçtikleri bu toplu saldırganlık seansları, nehri ancak toplu halde geçme cesaretini gösteren antilop sürüsünün kaderiyle örtüşür. Kökeninde korku yatan bu ortak davranış biçimi, kurbanını vermekte geçikmez. İşte korkularını yenmek için bir araya gelen hastalıklı zihniyetin hazin hikayesi.