Bitimlilik

Bitmez dediğiniz bütün zamanlı duygular bitti.

Geçmez sandığınız yaraların üstü kapatılsa da geçti. Çünkü yeni yaralara yer açmak lazımdı.

Gitmez dediğiniz insanların adımlarının izi bile kalmadı. Öyle hızlı gittiler ki gelişlerini daha yeni hafızanıza kaydetmiştiniz.

Zamanı yoktur dediğiniz ne varsa zamana yenik düştü. Akılda fikir, ömürde nefes, yürekte sevda.

Kendinize dost diye seçtiğiniz insanlar sırtınızda yara izi bıraktılar.

Yüreğinize sevda diye seçtiğiniz bir yürek, başka bir yüreğin rüzgarında aradı mutluluğu.

Bedeninize sardığınız bir bedenin soğukluğu yaktı içinizi.

Sevdanızın dudak izini taşıdığınız dudaklarınızdaki can kabuk bağladı.

Nefes sandığınız bir mavi soluk, karanlığa kaptırdı rengini.

Gözler, dudaklar, bedenler, isimler, yürekler yabancılaştı.

Topladığınız anılar, bir bir dağıttı kendini.

Gökyüzü sustu. Dünya görmezden geldi eridiğinizi.

Bir küçük an saklamak istediniz yüreğinize, o bile kabul etmedi.

Düşlediğiniz o masum düşlerinizi yitirdiniz. Kimse yasınızı bilmedi.

Gitmek isteyeni durduramadınız sözlerinizin gücüyle.

Bitmez dediğiniz ne varsa azar azar tükendi.

Bir gidişin öyküsünde bir varoluş olan renginizle yalnız kaldınız.

Siz ömürdünüz, giden ömrünüzün soluğunu sürükleyip gitti.

Zaman, anılar, yokluk, sessizlik bir de boşluk kaldı avuçlarınızda.

Farkında mısınız? Siz, sevdiniz hem de en bitimlisinden.