Bitişik yaşamanın akla zarar ziyanları…

Biz kadınlar pek severiz her yaptığımız aktiviteyi sevdiğimiz adamlarla paylaşmayı, flört evresinden başlar bu durum evliliğin sarsılmasına kadar devam eder, o arada durumu kavrayan kavrar, kavrayamayan öğrenene kadar düşe kalka devam eder!

Adamı yaşamımızın öyle bir merkezi haline getiririz ki, ben yoktur artık, biz vardır, işin aslı adamlar da ilk etapta bu durumdan acayip hoşlaşır!...

Müzik dinlerken adam için şarkı tutar, kitap okurken onunla kıyaslar, arkadaşıyla sohbet ederken hep ondan bahseder, ki bunlar yalnız kaldığı zamanlardır, günün diğer saatlerinde de tek istediği adamla birlikte olmaktır…

Adamlar ilk başlarda hoşlanırlar bu durumdan dedim ya, eee sonra sonra sıkılmaya başlarlar!

Çünkü onların beyinleri bizimkiler gibi mıncık mıncık detaylarla uğraşmazlar, yok ojemin rengi güzel mi, giysime uydu mu, bir ton açığı mı olsaydı, tırnağımın kenarı da ha kırıldı ha kırılacak, kırılırsa hafta sonu nasıl giderim o toplantıya, takma tırnak mı alsam, kaç paradır, nasıl yapıştırılır, ayy ne çirkin olacak, ya bir de yüzük falan hediye ederse tam da o gece, yoksa hepsini mi kısaltsam, parmak boyum da kısa hepten çirkin olur ellerim, hakikaten ya ne zaman yüzük hediye alır acaba?

Beş saniye içinde düşünür tüm bunları bir kadın!

Yok beni seviyor mu, aldatıyor mu, sanki eskisi kadar sevmiyor konuları vardır biz kadınların, üşenmeden her gün üç-beş tekrar geçeriz!...

Böyle oyalanır gideriz…

Adam yeni şeyler öğrenmek ister, arkadaşlarıyla bir arada olup teknoloji konuşmak ister, gülerek gaz çıkarmak ister, falan filan…

Bu konuları daha önce de yazmıştım, tekrar etmenin anlamı yok!

İşin özü şudur ki: Bitişik yaşayan insanlar birey özelliklerini yeterince koruyamaz, yeterince korunmamış bireysellik ise mutlaka bir dengesizlik getirir!

Ne yapmalı, nasıl yapmalı?

Bir kere, flört döneminden başlayarak, özellikle de evlilikte esas sayılarak, her iki tarafın en azından haftada bir gün/gece arkadaşlarıyla birey olarak görüşmesi gerekmektedir!

Birbirlerinden bağımsız geçirecekleri toplantılardan döndüklerinde hem kendilerini bulmuş olacaklar, hem de sohbet edecekleri yeni konular edineceklerdir.

Gerek arkadaş, gerek iş arkadaşları toplantıları olsun, bir taraf hep o ortamın dışında kalır, ortamın içindeki eş dışında kalan sıkılmasın diye türlü şaklabanlıklar yapmaya çalışır eşine, ama kendi arkadaşlarıyla asla her zamanki gibi olamaz, yani kendisi gibi!

Böyle toplantıların sonundan aslında hiçbir taraf tam olarak keyif alamaz, hatta hatta kavga malzemesi bile olur çoğu kere!...

Zaman zaman eşlerin ev içinde yalnız kalma ihtiyaçları vardır, ama kolay kolay hiç biri söylemez bunu bir diğerine.

Farkına bile varmadan bazen gereksiz tartışmalar çıkıp, uzlaşma bir türlü sağlanamaz, bilinç altı yalnız kalmak istemektedir aslında az biraz, yalnız kalıp neyim, ne yapıyorum hesabını yapmak ister ruh ve beyin…

Çokça ekonomik ve sosyolojik etkilenmeler nedeniyle hani hep sorulduğunda kitap okumak, müzik dinlemek diye yanıtlandırılan, aslında doğru dürüst onlar bile yapılmayan bir hobi konusu vardır ki, ne yapın edin, en az bir adam gibi hobi edinin derim!

İlle çok başarılı olmanız gerekmez, ille çok para vermeniz, ama yaşamda eş olmaktan, anne-baba olmaktan, çalışıp para kazanmaktan gayrı başka amaç, uğraş, keyif alanlarımız ille de olmalı!

Bireyselliğimiz korunup, ruhumuz doymalı, özgüvenimiz pupa yelken şişmeli ki, ayakları üzerinde dimdik duran iki birey olarak el ele yürüyebilmeli!...

Birlikte yaşam ile bitişik yaşam arasındaki farklar şimdilik bundan ibarettir, atladığım varsa, bulduğumda eklerim, eklerseniz de en azından kendi adıma sevinirim, malum hatanın neresinden dönülse kardır, ne kadar donanımlı olursak kendimize armağandır!...

Sevgilerimle…

Gülgün Karaoğlu
Ağustos,04/08